IJsland Donderdag:
Het avontuur gaat maar door. We spreken Matthias op de kade om 08.00 uur en horen over de regels met betrekking tot de vis. We spreken af dat alles boven de 70 cm mee zal worden genomen. We hebben als groep gezegd dat het misschien wel leuk is om vandaag de hele dag op heilbot te proberen. We weten ook dat dit inhoudt dat er niet continu gevangen zal gaan worden omdat deze reuzen niet zomaar aan je hengel gaan hangen. Daar moet heel veel arbeid in worden gestopt. Ze worden door beroepsvissers op IJsland tot ver over de 300 kilo gevangen ieder jaar. Met een kleinere versie van dertig kilo zou ik nu HEEL erg blij zijn……en wel om de reden dat er vandaag een buffel van een kabel" U "werd gevangen van ruim 26 kilo door de oudste deelnemer van het toernooi maar daarover straks meer. Het weer is uitzonderlijk. Een heerlijk zonnetje en weinig wind.
In Nederland horen we dat het regent met veel wind……We klagen dus niet. De boot is weer tip top en de problemen van gisteren zijn we allang alweer vergeten. We hebben de kaart erbij gepakt en gaan naar het gebied wat ook Matthias aanmerkt als het beste gebied voor heilbot in deze streek. Na ruim een uurtje varen stoppen we even om aasvisjes te vangen. Een grote wolk met meeuwen verraadt activiteit en we beginnen in de buurt daarbij te vissen. Duizenden kleine visjes worden door grotere jagers naar boven gedrukt. De visjes blijken kleine gulletjes te zijn van 2 tot 4 cm lengte. We vangen in “no time” lijnen vol met makreel, grote wijting en niet te geloven, hoe kan het ook anders heel veel gul tot vier kilo. Arnout presteert het om op zijn lichte spinhengel een verenpaternoster met 6 haken vol te wiebelen en daar hangen dus 6 gullen van 2 kilo en meer aan en hij krijgt ze ook allemaal binnenboord. Op de vraag waarom hij met een spinhengel aasvisjes vangt is zijn enige antwoord….Ik wil ook lol hebben bij het vissen op aasvis. “Rare jongens die Romeinen, ik ken er nog eentje G.L te A die het geweldig vindt om 50 mini tongetjes met een lichte hengel te vangen in het Noordzeekanaal.”,er zijn medicijnen voor volgens mijn dokter. 
Met dertig mooie aasvissen als aas gaan we snel verder….er moet gevist worden. Op de stek aangekomen merken we al snel dat dit geen inleggen en hangen wordt. Af en toe vergrijpt er zich een gul aan het heilbot aas en het zijn weer de bekende buffels. Weer stelt Leo zijn PR scherper met een prachtige vis. De andere boten hebben weer gekozen om op de bekende gullenstek te gaan liggen en we zien dan ook een groep van zo een dertien boten in het gebied liggen. Beroeps en boten van onze groep liggen gebroederlijk bijeen. Ik besluit om een shad dicht bij de grond te vissen en te kijken of de heilbot ook rubber lust. Het is nog niet beneden of ik krijg een klein tikje. Een kleine gul van een 2 kilo heeft het gegrepen en ik takel voorzichtig ietwat geïrriteerd de vis omhoog, weer 45 meter voor niets ophalen. Ongeveer 15 meter boven de bodem wordt de hengel ineens met kracht tegen de bootrand aangeklapt. Een grote vis heeft zich ontfermd over dit onfortuinlijke kabeljauwenkind.
Na een heerlijke dril komt er inderdaad een grote zeventien kilo plus gul boven die helaas voor hem in de stinger-dreg heeft gebeten. Hij dus pech. Het kleine gulletje steekt zijn tong uit en krijgt de vrijheid. Weer krijg ik even een SMS-je van Raffie en hij informeert hoe het gaat. Hij is erg begaan met de groep. Tot zover is hij een perfecte gastheer en regelt hij alles wat er maar denkbaar te regelen is. We experimenteren met groot en klein, metaal en met rubber, groot natuurlijk aas en met stukken vis, maar de heilbot blijft in het zand liggen en we zien er die dag geen eentje.
Gelukkig wil onze groep niet weer gullen meppen en de kans op een mooie heilbot vinden we net zo spannend. De grote 500 kilo bak die we met IJs en zout meekrijgen is al bijna vol en weer verbazen  we ons over dit onvoorstelbare land, wat een mega visrijkdom. Mijn grote Belgische vriend Tonnie waarmee ik elke dag een weddenschap houd wie de grootse gul die dag vangt zei het heel treffend…Hier gaat het wel heel erg makkelijk…..WAT een VIS of zoals hij het zo mooi kan zeggen: “Wat ien Vies” Hij is me inmiddels al twee pintekes schuldig. Ik had donderdag een mooie vis van 21.8 kilo. Het laatste gedeelte van de dag had ik gekozen voor een mega grote zilveren Solvkroken pilker van 600 gram en dat werkte als een speer. Binnen een  uurtje ving ik met de Svenska Pilk bij de bodem 17 gullen boven de 13 kilo......MEGA – kicken helemaal om het feit dat er net zo goed zo een grote platte jongen op kan vliegen.
Het houdt je vlijmscherp. Ronald mijn slapie heeft een klein inktvisachtig pilkertje met twee haken eraan en heeft die beaasd met vis. Hij vangt aan de lopende band gulletjes tot 9 kilo en ook een mooi roodbaarsje. Hij is helemaal blij omdat dit weer een nieuwe soort voor hem betekent.Dit is gewoon genieten hier. 
We maken grappen wie de meeste schelvis vangt. We stellen dat de meest schelvis vangende hengelaar de knapste en intelligentste is. Ronald, Leo en ik weten er allemaal vier te scoren en Arnout helaas wat minder……Het leven ook in IJsland is hard!!  Als we om 18.00 uur terugvaren gebeurt er nog even een hoogtepunt. Op twee meter van de boot springt net als in het Dolfinarium meters hoog een witsnuit dolfijn uit het water. KICKEN!!!!!
Een groep met dieren volgt ons een lange tijd en ik weet er drie op de plaat te zetten. Met een heerlijk warmmiddagzonnetje gaan we richting haven. Daar aangekomen zien we weer een mega hoeveelheid kneiters van gullen met een uitschieter van bijna 27 kilo. De trotse eigenaar is een goedlachse kerel uit het zuiden die net als zijn groepje met een "vissen met kajaks" shirt loopt. Hij is 67 jaar maar zo fanatiek als een speer. Als ik vraag of hij even "de beer" voor de foto omhoog wil houden kijkt hij wat moeilijk. Zo een buffel omhoog houden is ook wat teveel gevraagd. Zijn maatje helpt hem erbij en samen gaan ze op de gevoelige plaat en ik beloof hem om de vis te plaatsen op www.hengelsport.com Ik denk dat ik misschien nog wel kans maak op een tweede of derde plaats voor de dagprijs met mijn vis van 21.8 kilo Elke dag worden er voor de 3 grootste of meest speciale vissen prijzen uitgedeeld. Later zien we onze Belgische Joop van den Ende die van deze week een film maakt. Hij filmt deze week en helaas is de vanger weg als hij de gul wil opnemen in zijn IJsland movie. Ik houd de vis omhoog en vertel dan ook dat ik niet de vanger van deze kanjer ben. Wel houd ik de mooie zeeduivel omhoog waarvan ik de dag ervoor ook de vanger was. Een ongelofelijk slot van weer een topdag van jewelste. Wat is dit een visparadijs met zoveel grote vis. Je kunt als je wilt de hele week je hart ophalen als het weer maar even meewerkt. Als we thuiskomen, maakt Arnout eten en we zitten om 22.00 heerlijk aan een bordje met pasta, gul en saus met gedroogde tomaatjes. We spreken elkaar weer vrijdag uit het IJslandparadijs….. 

Vrijdag:

Om 8 uur scherp staan we weer met z’n vieren op de steiger bij de boot en gaan we richting de kade waar we ijs en zout gaan halen. We gaan weer echt proberen om heilbot te vangen. Om een record te vestigen moet je eenmaal tijd maken en investeren. Het te kloppen gewicht is bijna 27 kilo kabel”U” en als je een knappe heilbot weet te haken maak je nog een kans. Alle vier vinden we het een spannend idee en we besluiten dan ook om eens de hele dag te besteden aan deze mega grote platvis……Ze zitten in dit gebied op aanraden van Matthias gaan we nu naar een stek met zand en steentjes. Op de route er naar toe doen we nog een paar mooie puntjes aan die we via de Garmin kaartplotter vrij eenvoudig vinden. Op iedere stek komt er veel gul boven.
Als je hier in IJsland een pilkertje aan je hengel bindt dan is het echt binnen een paar seconden feest…..Zoveel vis als hier rondzwemt. We vissen eigenlijk alle vier steeds verschillend. We zitten met pilkers, rubber, dood aas en stukken vis te vissen maar alles wat er boven komt is niet groot en zeker niet plat……Ik besluit om een grote makreel als aas te pakken. Ik haal de staart en middengraat eruit en maak er een “flapper”van. Toch een makreel van bijna veertig centimeter. Ik monteer deze op een dood-aas loodkop van Spro met aan beide kanten een dreg 6/0. Jammer dat dit niet bekend en zeker ondergewaardeerd is. Ook nu weer zie je dat heel veel grote vis door de mensen met levende c.q. dode aasvis wordt gevangen. Het loodkopje heeft de vorm van een vissenkopje en daarachter zit een splitring met een grote haak. Als de makreel eenmaal beneden is, langzaam op en neerhalen en maar wachten. Ronald vangt echt de een na de andere gul op zijn kleinere pilkertjes. De andere vissers Leo en Arnout blijven stug doorvissen met hun dode koolvis, wachtend op die ene grote onbekende..... Het voordeel is dat je zo niet geplaagd kan worden door gulletjes tot 6 kilo. Eindelijk krijg ik dan een lekkere dreun op mijn hengel maar direct als ik het zaakje omhoog haal verraadt het diepe bonken en stoten een gul die een dikke makreel op zijn menukaart heeft staan. “SHIT” weer geen heilbot. Anders zou je er superblij mee zijn geweest maar nu wil je gewoon geen gul vangen omdat dit niet het target is waarvoor we weg zijn gegaan.
 Overal waar we stoppen om te proberen vangen we ons klem aan andere vis maar helaas geen heilbot…..Dit is een vis die zich niet laat dwingen en op het moment zeker niet laat vangen. Misschien komt het wel door het feit dat die beesten hier alleen maar hun bek open hoeven te doen en de gulletjes zwemmen erin zoveel vis zit er. De pomp die in de kuip op het dek staat krijgen we met geen mogelijkheid uit en het sonore geluid begint ons vreselijk te irriteren. Ook geeft de motor een foutmelding aan. “Water in fuel, check engine”. Ik ken de boot niet en vind het geen lekker idee. Om 15.30 besluiten we dan ook om maar naar binnen te gaan om de boot goed na te laten kijken. We willen morgen weer gaan scoren op de grote gullen. Dan vinden we het wel fijn als er niets met de boot aan de hand is. Als we terug zijn komen we direct Matthias tegen die hier de leiding heeft.
Wat een vreselijk innemende, aardige, vriendelijke man is dit. Hij is er altijd om je te helpen. Ik vertel hem het probleem en hij gaat direct mee om uit te zoeken wat het probleem is. Het pompprobleem is zo opgelost. De vorige vissers hebben er stukken snoer, dacron, papiertjes en andere troep in laten zitten en dat zorgt voor een verstopping. Het probleem met de motor en de "water in de benzine" melding is volgens hem niet ernstig…De andere boten komen later binnen en direct valt op dat de vangsten over het algemeen niet zo zijn als de dagen ervoor.
Over de hele linie is het wat minder. De wind was ook de hele dag aan het zoeken en dit is blijkbaar niet zo positief op het bijtgedrag van de vis. Een aardige knul van ongeveer 17 jaar uit onze groep ………kijkt trots naar een prachtige gul van ruim 16 kilo. Hij heeft de “grand dame” gevangen op een verenpaternoster en dat vind ik klasse. Hij straalt van oor tot oor door de belangstelling. Hij doet in ieder geval mee voor de dagzege. Er worden drie gullen ingebracht, eentje van ruim 14 kilo en de andere twee van dik in de 16 kilo. Je kijkt hier er niet eens meer van op. Hier zwemt zoveel grote vis…. Ook ligt er nog een leuke zeeduivel. Niemand neemt deze mee omdat de meeste in het kleine restaurantje eten. Ons huisje weet er wel raad mee en ik fileer het “gedrocht” en neem het mee naar huis. Even later zitten we aan gegratineerde aardappeltjes met paprika/uien potporie, boterboontjes en zeeduivel vanuit de oven……Ik betwijfel of dat op het menu staat in het restaurant. We vragen aan Leo of die nog een striptease wil opvoeren na het eten maar helaas dat doen ze niet na het eten in Zeeland….

Als alles opgegeten en weer netjes afgewassen in de kasten staat wordt er weer onder het genot van een "slokkie"en een borreltje lekker over vis gepraat en de plannen van volgende dag worden doorgenomen. Hopelijk wordt het weer “kabel”U“ – showtime. Uiteraard lezen jullie het in het zaterdagverslag.