DAGBOEK VAN EEN IJSLANDGANGER.....

Dinsdag:
Na maanden wachten en voorbereiding komen we eindelijk in de richting. IJSLAND….Een land waar ikzelf nog nooit ben geweest. Het zal een nieuwe spannende ervaring worden waarbij ik vooral uitkijk naar het landschap. We gaan met een grote groep met mensen naar het plaatsje SUDAVIK om daar het Beet / PENN Tournament te vissen. Een toernooi waarbij het nu gaat om de grootste en niet een keertje om de meeste vis of om het grootste gewicht aan vis.

Het zal dus een “lucky”worden en iedereen heeft dan ook kans om te winnen.
Het leuke aan het toernooi is dat er een heleboel mensen uit de hengelsport aan meedoen die ik goed ken. Veel mensen van Pure Fishing waar PENN natuurlijk een onderdeel van is, mensen van Beet en verder hengelsporters. Het is en het blijft een apart klein wereldje. Ik kijk ook uit om het land eens te zien. Na al dat negatieve nieuws over vulkaanuitbarstingen zijn de verwachtingen hoog gespannen en wil ik het zelf met eigen ogen zien.
We moesten op tijd op Schiphol zijn en daar stonden onze gastheer en gastvrouw Raffie en Linda van Cordes Travel ons op te wachten. Wekenlang hadden ze ons al met uiterst informatieve mailings bestookt en kon er eigenlijk niets meer mis gaan. Linda had echt aan alles gedacht. Aan het begin van de middag ging het dan eigenlijk pas echt van start. We gingen naar Reykjavik. Een vlucht van ongeveer drie uur. Met een supermodern vliegtuig waar je in iedere stoel voor je een tv-schermpje had waar je alles kon doen wat je maar wilde. Film kijken, muziek luisteren, gamen en ga zo maar door. Op het kleine vliegveld aan gekomen haalde we onze bagage op en werden we met een bus naar een verder gelegen kleiner vliegveldje gebracht ( Kevlavik) voor een binnenlandse vlucht van ongeveer 40 minuten. Onze bagage en hengelkokers werden met een aparte bestelbus naar Sudavik gebracht.
 Toch een reisje van goed 7 uur rijden……..Aangekomen bij de huisjes konden we niets doen want we moesten wachten op dit busje met hengelsportmateriaal. Daarna gingen we naar een soort café / klein restaurant waar we patat met een ongelofelijk grote goede met alles erop en eraan hamburger van een pond kregen. Tijdens het eten moesten de aangewezen schippers naar een klein kantoortje waar we het contract tekenden voor de verzekering. Voor een luttel bedrag van 35 euro koop je het risico af voor de hele week. Raffie zit erbij voor mogelijke onduidelijkheden en nadere uitleg. Linda regelt bonnetjes voor het eten en de komende BBQ. Dat was onwijs lekker na zo een lange dag. Na het eten lopen we naar het kleine haventje net achter de snackbar. We kijken naar de super degelijke boten en verbazen ons over de ruimte. Het bootje heeft een kapje voor in het geval van regen en andere neerslag. Dit ziet er goed onderhouden uit. Als we teruglopen naar het huisje zien we dat de bus met spullen is gearriveerd. Leen van hengelsport AHOY en Robert Valkeneer van Pure Fishing roepen: “PIM POES” een bijnaam die ik heb gekregen in de bus door de Duitse busgids en die de naam “Pos” niet goed kan uitspreken…. Een bijnaam is geboren voor die week. Er worden grappen over en weer gegooid en de stemming zit er helemaal in.
Als service worden de zware koffers ook nog naar de iets verder gelegen huisjes gebracht. Dan komt het allerbelangrijkste….Alles moet worden opgetuigd. Een heerlijk klusje waarbij iedereen zijn eigen systemen en lijnen met elkaar bespreekt. We bespreken ook direct het plan wat we gaan doen de komende week. Staan alle neuzen wel dezelfde richting op en liggen we op dezelfde golflengte….Iedereen wil gelukkig zoveel mogelijk vissen en we spreken af als iemand eventjes niet meer wil vissen of even lekker wil gaan zitten moet dat kunnen. Ook gaan we zoveel mogelijk soorten vangen. Zeker willen Arnout, Leo en mijn “slapie” Ronald allemaal hun PR kabeljauw verbeteren. Het ligt bij hun allemaal zo rond de 4 a 5 kilo en in IJsland heb je nu de uitgelezen mogelijkheid om dat te doen. Het is op het moment hier twee uur vroeger dan in Nederland. IJsland doet niet mee met de zomertijd dus normalerwijs is het 1 uurtje verschil.
Ik heb voordat ik naar IJsland ging alles op het internet afgezocht om informatie te vinden. You tube, internet, boeken en ga zo maar door. Vlak voor de reis naar IJsland heb ik ook nog de Dvd’s bekeken van Fishing around the World van Hans Boersma maar zag ik alleen maar vissende mensen en kreeg ik er niet zoveel informatie over de boten, huisjes en andere belangrijke informatie over vismethoden en gebruikt aas. Het zou wel net zoals in Noorwegen gaan. Na alles nogmaals te hebben gecontroleerd gaan we alle vier om Nederlandse tijd 02.00 uur naar bed. Om exact IJslandse tijd 5.00 uur zit ik alweer achter mijn laptop omdat de adrenaline me niet meer laat slapen en begin ik maar met het “dagboek van een IJslandganger”
Ik spreek jullie weer op woensdag…… 

Woensdag:

We gaan om precies te zijn 08.00 uur naar de haven, We krijgen een technische uitleg hoe we met de boot om moeten gaan. Op de steiger maak ik met mijn Belgische vriend Tonnie die vertegenwoordiger is bij Pure Fishing de nodige grappen en maken we een weddenschap om een “Pinteke”wie de grootste gul per dag zal vangen….

Gelukkig had ik mijn huiswerk thuis gedaan en wist ik inmiddels hoe de kaartplotter van Garmin werkte omdat ik de manual op internet had opgezocht. Om precies 08.30 zijn we klaar en gaan we naar de afslag alwaar we een kwart kist met zout en ijs in de boot gestort krijgen.
Raffie stelt voor om met alle boten gelijkertijd uit te varen en met zijn allen het toernooi te gaan beginnen. We varen inderdaad weg met zijn allen en dan slaat het noodlot toe……Onze boot komt niet op toeren en ik hoor aan het geluid van de motor dat het niet goed is…..Het is een benauwd geluid en ik geloof dat er iets is met het oliefilter is, want het klinkt benauwd en de motor komt niet op toeren, er is echt iets verstopt…..Iedereen vaart weg naar de visgronden maar wij zijn genoodzaakt om terug te varen. In het haventje zien we Finnur, die de eigenaar van het viskamp is en hij gaat direct voor ons aan de gang. Hij belt met een service monteur van Volvo en die is er binnen een uurtje. De motor wordt aan een computer gehangen en dan is het euvel snel gevonden. Inderdaad is het een verstopt oliefilter en een pompje zit vast. Hij repareert het snel en na een testritje gaan we ongeveer twee uur later ook het water op. Na ongeveer een goed uurtje varen komen we aan op open zee. Ik had thuis de kaart van het Westfjord helemaal bestudeerd en had al de nodige coördinaten ingevuld.
We kiezen een bepaalde stek uit en gaan op ongeveer 45 meter liggen We hebben alles klaarliggen….Rubber, dood-aas montages, pilkers en sandeels noem het maar op. Havfiske.nl heeft hier aan boord bijna de hele winkel liggen. We bespreken nog even wat ieder zijn record met gul is en dan gaan we vissen…..HET WERD EEN GEKKENHUIS!!!!!!!!
Leo vangt ook binnen een paar minuten zijn persoonlijk record en moet uiteraard ook met zijn vis op de gevoelige plaat. We hadden allemaal ook verenpaternosters meegenomen dus aasvis was geen probleem. Zie je op je scherm scholen met kleine vis in de vorm van ballen op je scherm maak je borst dan maar nat want dan zitten er giga grote gullen onder. Binnen een uurtje hebben Leo,  Arnout en slapie Ronald hun PR ongelofelijk aangescherpt. Arnoud met één van rond de 20 kilo en Ronald ook met een zuivere 40-ponder. Het gaat de hele dag door en de mannen zijn er heel erg van onder de indruk…..Dit hadden ze in hun stoutste dromen niet durven dromen. Wat een ongelofelijke hoeveelheid vis zit hier. Ik houd steeds de richel goed in de gaten waar de diepte ineens verandert en dan blijven we ook vangen. Helemaal als ik de driftzak inzet blijft het feest en blijven we nog langer op de richel van 40 naar 60 meter driften. Vriend Leo blijft een beetje achter maar heeft veel last van zijn rug….
Als ik vraag of ik hem ergens mee moet helpen komt hij met zijn mooiste opmerking was die dag…Ook al vang ik nog niet zo van die buffels, “Ik kan ook ontzettend genieten van jullie die allemaal met zo een kromme hengel staan. Ik vergelijk mezelf maar met een diesel die langzaam op stoom komt. En dan na een half uurtje komt hij inderdaad op stoom..Hij heeft er ook een vis aan van rond de 17 kilo. We feliciteren hem met zijn enorme PR en beseffen ons allemaal maar al te goed dat dit een  plek is die je in Europa maar zelden vindt. Hier zit zoveel en zo groot….dat moet je meegemaakt hebben om te kunnen geloven. Raffie informeert meerdere keren die dag hoe het gaat. Ook zij hebben veel vis en eigenlijk bij aankomst merken we dat iedereen onder de indruk is van dit adembenemende land. Raffie en Linda gaan wat eerder weg om voor de mensen boodschappen te halen. Tot op heden is de service uitmuntend .Ik ga me toeleggen om een heilbot te vangen en neem heel groot aas. Dan maar minder vangen maar wel de kans om zo een “schuurdeur”aan de haak te krijgen. Er blijven reuzen van gullen naar boven komen. De enige getuigen die ik heb zijn Leo Ronald en Arnoud. We hadden zeker de twee grote bakken van 500 kilo vol gevangen maar gooien bijna alles levend terug omdat het in mijn hart toch wel een beetje zeer doet als ik een beer van een gul die heel goed gehaakt zit moet doodmaken als ik deze zelf niet opeet.
Vooral Ronald geniet bij het terugzetten van de vis en hij juicht bij iedere vis die met een klap op het water de diepte inschiet. Opeens krijg ik een dreun op mijn hengel en ik voel mijn top helemaal krom staan maar verder helemaal niets. Direct zeg ik tegen Leo, dat ik waarschijnlijk een zeeduivel aan de haak heb en na een “dode plastic zak hijs” komt er inderdaad een “duivel”boven. Wat een vreemde, mooie, zeemonstertjes zijn het toch. Die is voor morgenavond bij een lekker diner…We blijven vangen. Telkens weer bij de richel die ik in mijn GPS heb opgeslagen is het bingo en we maken driften van rond de 400 meter. Op alles vangen we grote vis en experimenteren is nu het aller-leukste om te doen omdat de vis er zit. Op een gegeven moment is de aasvis op en eigenlijk wil iedereen liever doorgaan met vissen dan met de verenpaternosters aasvis vangen. De laatste aasvis in de bak is een grote schar die Arnout in de haven heeft gevangen. Voor de grap hangt hij de platterik eraan en ook daar klapt een grote vis op. Als we rond 19.30 terug naar huis gaan blijken we de laatste boot te zijn die terugkomt. Op de kade horen we dat gelukkig alle boten heel goed gevangen hebben. De grootste vis van de dag blijkt een buffel van ruim 53 pond te zijn. Later komt een andere visser uit de groep die naast ons ligt en die ook Pim heet naar ons toe en die vertelt dat een jongen uit zijn groep die we maar als bijnaam “de Carnivoor” hebben gedoopt een heilbot eraan heeft gehad en dat ze uiteindelijk maar de lijn hebben gekapt.
De beste jongen eet dus helemaal geen groente of aardappelen maar alleen maar vlees…..Er worden de nodige grappen gemaakt maar ik vind het wel jammer voor hem dat hij zijn heilbot verspeeld heeft. Dan vertelt de andere Pim dat hij er ook eentje aan heeft gehad en dat deze zo ongelofelijk sterk was dat ze volledig op sleeptouw werden genomen. Er was volgens Finnur twee weken daarvoor een vis gevangen van 219 kilo……Dat zijn complete schuurdeuren onder water. Ook Raffie komt nog even naar het haventje en als hij ons verhaal hoort dan vraagt hij vriendelijk of wij ook onze vis de volgende dag willen meenemen, omdat de IJslandse wet het verbiedt om maatse vis terug te zetten. Arnoud en Ronald hebben het er erg moeilijk mee maar als we er in het huisje nog eens over hebben begrijpen we het wel. Finnur heeft PRACHTIGE BOTEN en op die boten heeft hij een quotum gekocht. Als dat quotum niet gehaald wordt dan kost het hem veel geld. Iemand van de AID op IJsland controleert dan ook exact wat iedere boot binnenbrengt en dit levert werk en dus inkomen op voor de plaatselijke bevolking. Hij heeft een punt en we besluiten om de volgende dag onze vis van 70 cm en meer mee te nemen voor de Finnur en zijn mensen. Het zijn de regels van het land en laten we nu eerlijk wezen….We zijn te gast hier in dit fantastische land en dan heb je je ook te houden aan hun regels. Als we terugkomen, kijken we onder het genot van een bord uit Nederland meegenomen Nasi die “chef-kok” Arnout goed had opgewarmd de foto’s van de dag….Ongelofelijk…
Wat zal het morgen worden. Voordat ik naar bed ga sta ik eerst met mijn hengels onder de douche….Bij gebrek aan vrouwelijk schoon pak ik maar mijn hengels. We gaan rond 24.00 uur naar bed en jullie horen uiteraard in deel 2 komende week meer.

Pim Pos