De lucht in.
Afstanden zijn verleden tijd sinds het vliegtuig zijn intreden deed dus 3 en half uur later gingen de banden weer aan de grond en stonden we in no time voor de paspoortcheck. Een nors kijkende besnorde beambte keek streng over de balie naar de naderende rij mensen en moet bij mijn maatje van 185cm lang en blond haar gedacht hebben dat ze minimaal 20 kg verdovende middelen vervoerde want doordat ze koffie had gedronken terwijl ze dat nooit doet stond ze in de rij als een A keuze adhd patient waardoor mijn hart er even 10 minuten mee stopte want ik zag het al voor me. Al onze vacuum getrokken kleding en slaapzakken opengevouwen op de grond in een donker kantoortje met 15 besnorde sigaar rokende boos kijkende douane mannen die maar wat graag die Ollanders even wilde opsluiten voor een jaar of 73. Tel daar de bijkomstigheid bij op dat we never nooit niet die kleren terug in de tassen hadden gekregen  en je begrijpt de paniek. Gelukkig schoot ik wakker uit deze nachtmerrie en liep het gesmeerd waardoor we in no time in de four Wheel drive van de organisatie op route waren richting El Bin Ouidane. Een rit van ruim drie uur door de bergen en over wegen waar  Rijkswaterstaat hier in Nederland gelijk een slot op gooit door de kuilen, bulten,ontbreken van enige vangrail en 23 soorten verkeer er op. Van voetganger tot pakezel en luxe audi,s en vrachtwagen delen allen dezelfde rijstrook. Onze chauffeur had maar 1 middel en dat was de claxon, dus toeterde bij alles wat voor, naast of achter ons op de weg verscheen. Helaas haalde dit niets uit doordat iedereen dit deed die ook maar enige vorm van 12v in zijn voertuig had waardoor het op straat constant galmde van getoeter.

Weg vol water en kuilen.
Ook nu waren de gedachten weer grijzer dan de waarheid want waar ik zou zweren dat we aan ons einde zouden komen in een 500 meter diep ravijn stonden we in de namiddag veilig en wel aan het immens grote stuwmeer en vielen de oeoeoeoe,s en aaaaaa,,sss ons uit de mond. Wat een plons water en wat zag het er allemaal even schilderachtig uit. Helaas had onze lieve heer of Allah geen medelijden met ons en viel het met bakken uit de lucht wat de oever van het meer deed veranderen in een modderworstel arena voor professionals. Gulle vuurrode klei zat in no time overal waar je het liever niet wil hebben zeg maar. Gelukkig waren we voorbereid en zaten regenpakken en laarzen bovenin onze tassen en hadden we grote vuilniszakken bij ons om alles in te stoppen tijdens de bootreis naar de stek. Niets is erger dan een sessie van 10 dagen beginnen met een natte slaapzak en een tas natte kleren en nat materiaal. Dus vlug even met de verantwoordlijke man ter plaatsen (Marc Vergauwen) overlegd waar en hoe het moest gebeuren en toen vlug samen met een medewerker de boot geladen. Snel even alles gecheckt of alles heel,vol en in orde was en toen op pad.
Onze keuze was gevallen op een eilandje ver achterin het meer waar in mijn optiek we konden vissen op veel verschillende dieptes omdat dit eiland bij een lage waterstand gewoon aan de vaste wal zat dus aan minimaal 1 zijde een ondiepte moest hebben. De andere zijde zat aan ruim open water en was dus vrij snel diep en de achterzijde liep flauw in water af wat dus ook weer ondiepte betekende. Tot ons groot genoegen zagen we ook op zo'n 200 meter in de vaste wal 2 ondiepe paaikommen zitten dus was onze stek op het eerste gezicht volmaakt. Meerdere potentiele vangplaatsen binnen een bereik van 200 meter is een mooi gegeven als je afhankelijk bent van anderen als je wil verkassen.
Daar de avond vroeg viel en het al schemerig begon te worden toen de tenten en andere spullen op hun plaats lagen besloten we even een rondje te varen met de zodiac en alleen wat voer te strooien op de taluds waar we wilde vissen. Na dit alles verwarmde wij het eten wat wij mee hadden gekregen van Marc  en zochten daarna vlug onze slaapzakken op omdat het ook best fris begon te worden.  Gedurende de nacht had de wind vrij spel op onze tenten en kletterde de regen onophoudelijk tegen het doek. De temperatuur daalde ook tot bij het vriespunt wat best fris is in een tentje en een dunne slaapzak want onze eigen dikke slaapzakken die we in Nederland gebruiken vonden we te groot en zwaar om mee te slepen.. Hoezo spijt !!!! 

 

Best fris en nat de eerste dag.
Dag 1 op de stek begon met een lekker ontbijt en toen de regen even ophield tuigde wij snel de hengels op, installeerde de rodpods en maakte van lege waterflesjes geimproviseerde markers. Na de hairs te hebben voorzien van mais,boilies en mini boilies kwam de vraag waar ons lood was gebleven en na wat roeren in mijn grijze brein moest ik vaststellen dat dit in de handbagage van onze reisgenoten zat omdat mijn handbagage te zwaar werd bevonden door de enorm opgemaakte streng kijkende dame aan de incheck balie op Schiphol.  DAMN !!!! Snel belde ik de organisatie of zij dit zakje met loodjes  op hun voedsel boot konden meenemen want wij waren de laatste op hun route en onze vismaten zaten in het begin van de route. Dit was geen probleem dus kregen wij rond het middag eten ons lood en konden de lijnen worden uitgevaren naar de stekken die varieerde in dieptes van 3 tot 15 meter.
Bij mijn terugkomst met de zodiac stond het eten al te pruttelen op de gasbrander dus gelijk lekker de tafel gedekt en smullen maar. Net goed en wel schep ik het laatste aardappeltje mijn mond in of mijn sounderbox begint te zoemen ten teken van een aanbeet dus ik begeef mij naar de ingang van de openstaande tent en zoek mijn laarzen. Gelukkig had mijn vismaat deze even aangedaan om een sanitaire stop te doen dus bleef er voor mij niets anders over om haar laarzen maatje 40 aan te trappen en de hengel ter hand te nemen. Best bizar trouwens dat je op 4000 hectare water na slechts een uurtje je eerste run krijgt maar dit ter zijde. Na een dril vanaf de kant omdat er geen obstakels of steile taluds waren kwam er een mooi spiegel karpertje aan de oppervlakte en gleed in het net… Snel fotootje en weer terug  in het heldere water…

Eerste vis binnen anderhalf uur.
De avond viel net als de eerste dag vrij snel ondanks dat de bewolking wegtrok en hier en daar blauwe stroken zich afspiegelde in de lucht. Zonder maan of sterren was het aarde donker en koelde het ook gelijk weer flink af dus met spoed weer de warme slaapzak opgezocht en wachten op wat de nacht zou brengen. Nog geen 30 minuten had Klaas Vaak zijn werk gedaan of de sounderbox van mijn maatje brulde het uit waar na een krap kwartiertje ook voor haar de kop er af was. Een mooie dikke schub lag voor even op de mat en kreeg de vrijheid na het wegen.

Mooie schubs de nacht door..
Dit tafereel herhaalde zich nog enkele malen gedurende de nacht en ook bij het ochtendgloren stonden we buiten te drillen of te scheppen. Mooie gave vissen die vochten als een bezetene in het heldere water van het meer. Toen op onze eerste volle visdag de zon al aardig op was en de temperatuur behoorlijk begon op te lopen  naar de 25 graden was het tijd voor een lekker ontbijtje aan de tuinset die de organisatie verstrekt. Net na mijn eerste hap brood gaf de receiver weer het sein om in actie te komen en na een niet al te lange dril verscheen er een dikke vis aan de oppervlakte. Ik had eerst meer het idee dat het om een kleine vis ging van rond de 20 pond maar bij de aanblik van deze vis en na het oplichten van het schepnet slaakte ik toch van binnen een kreet van opwinding. De eerste 20 kg vis van de trip was een feit en samen met de omgeving, het weer en de beleving kon mijn week al niet meer stuk.
Een vis van 20 kg.
De volgende 2 a 3 dagen verliepen eigenlijk hetzelfde als de eerste en kregen we geregeld runs en vingen we een mix van kleine en grotere vissen door mekaar. Alle vissen waren even gaaf en woest sterk en mooi van kleur. Rond de vierde dag zakte de stekken een beetje in en toen we contact opnamen met onze vismaten die op andere stekken zaten bleek dat hun in de ondiepe paaikommen veel vis zagen zwemmen wat wij nog niet gezien hadden bij onze stekken rond het eiland. Een lichte paniek kwam er in mij boven want mijn maatje is compleet anti verkassen maar ik wilde toch graag nog wat vissen vangen dus was er spoedoverleg nodig. Zoals altijd verdedigde ze haar standpunt dat geduld een schone zaak is en we gerust wel weer aanbeten zouden krijgen. Op zich had ze ook gelijk en daar we echt op een droom locatie zaten bleven we zitten. Vrouwen moet je meenemen als je gaat vissen !!! Na een rondje met de zodiac en een goede zonnebril  was het mij ook duidelijk dat we moesten blijven zitten want op 200 meter achter ons eiland zaten twee ondiepe paaikommen en daar zag ik een koppel of 5 hun parings ritueel uitoefenen. Geen mega vissen maar wel een teken dat de vis nog in de buurt was. Dus bij terugkomst de hengels wat verlegd en wat mais gevoerd bij de ingang van de paaikommen en na enkele uren begon het vangfeest weer van voren af aan.  Geen grote vissen maar sterke mannetjes die in topconditie waren zo net voor de paai. Door de flinke afstand en de stenen onder water moesten we elke vis ophalen met de zodiac dus loste we mekaar af en toe af zodat mijn maatje ook wat vissen bleef vangen omdat het op haar stekken stil bleef na de grandioze eerste 4 dagen. Toch bleef ze vertrouwen hebben in de 10mm pineapple bolletjes van Richworth en de Nash Fang X haakjes maatje 8 en 10. Dit gevist op een bed van gekookte mais en 8 mm pinapple pelletjes eveneens van Richworth…  een killer !!!
 10 mm Pineapple, een killer.. 
Niet verkassen betekende niet dat we op onze reet konden blijven zitten want door het smelten van de sneeuw van de bergen en de regenval in het begin van de week steeg het water met zo,n 25 cm per dag en toen de wind ook nog eens uit een voor ons beroerde hoek flink aantrok en met een 7 a 8 bft onze tenten en lijven geselde werd het tijd om de tenten te verplaatsen als we tenminste niet met natte voeten wilde zitten gedurende de nacht. Dus snel even alle zware spullen eruit en de pennen uit de grond. Zo,n 10 meter de helling op was er weer iets van vals plat waar we de tenten konden plaatsen en na wat platte stenen onder de stretchers te hebben gelegd stonden die ook weer zo goed als recht zodat we niet de volgende ochtend op ons voeteneind wakker zouden worden. Zoals vaker was ook nu de wind weer net zo snel verdwenen als dat hij gekomen was en konden we de schade gaan opnemen die was veroorzaakt. 1 van de tenten was gescheurd en onze lijnen waren behoorlijk van de stekken geblazen dus vlug de zodiac van water ontdaan en alles weer terug op de plaats gelegd. De medewerkers van Moroccocarpfishing kwamen net aan toen de lijnen weer lagen en zij herstelde de schade aan de tent vrij snel. Wel waren we zelf zo stom om de achterramen van de tenten open te laten tijdens de storm en dus het fijne zand tussen de horren werd doorgeblazen wat resulteerde in een  complete verzanding van al onze spullen. 

 

Het rijzende water..
Op zich was onze trip al geslaagd door de mooie vissen, het mooie weer en de unieke omgeving alleen een echte dikke vis ontbrak nog op de lijst van mijn maatje en het is eigenlijk al 4 jaar gebruikelijk dat zij de zwaarste pakt bij elke sessie of trip dus was het wachten nog op die ene. De laatste volle visdag stond in het teken van wederom het mooie weer en 's morgens zaten we in het zonnetje te ontbijten  toen de rust werd verstoord door de receiver van haar ATT,s. Een vriendelijk zoemend geluid ipv het hysterische gejank van menig ander merk. De dril verliep stug en de vis gaf niet op. Ondanks het relatief ondiepe stuk waar het zich afspeelde bleef de vis diep en pas na een minuut of 10 zagen we een glans van een mooie schubkarper aan de oppervlakte. Zou dit hem wezen stond er in onze ogen te lezen maar bij het scheppen was het mij al duidelijk dat het wel een mooie vis was maar zeker geen record breker. Haar pb stond op 40,3 pond en deze vis liet de wijzer stoppen op 27 pond maar was wel weer klokgaaf en mooi van kleur. Na wat fotootjes konden wij het ontbijt weer hervatten  en praten we over de afgelopen week onder het genot van een lekker broodje en een bakkie koffie. Het fanatisme was niet langer te onderdrukken en de drang naar nog 1 dikke vis werd groter ondanks de korte tijd die we nog hadden. Toch maar weer de rigs ververst en opnieuw uitgevaren want het ,,moest,, gewoon nog even gebeuren.

Annie met een gouden vis!!.
Allah werd vanuit de moskee verderop in het dorp weer aangeroepen en wij duimde dat hij werd opgeroepen een big onze kant op te sturen en zo geschiedde het. De receiver zoemde weer en de hengel die al meerdere mooie vissen had opgebracht buigde diep door nadat mijn maatje hem van de rodpod had gepakt en de molen in drilstand had gedraaid. Heel sloom en log ging de lijn door het water en de UCP hengels van 3 lbs,  maar die door de tand des tijds waren omgebouwd tot 2,5 lbs kraakte onder de druk vanuit de 6 meter diepe doorgang van het eiland en de vaste wal. Het gevoel was goed maar we hadden al meerdere hard vechtende vissen voor record brekers aangezien dus waagde we ons niet aan voorspelling. Toen de vis aan de oppervlakte verscheen en de zon het gouden schubbenkleed deed glimmen konden we ons niet meer inhouden en gebrul van vreugde galmde door de bergen. Ik pakte het schepnet uit het water en ikzelf verdween in de slappe rode klei tot aan mijn knieen door het gewicht van de vis. Ik moest me los worstelen uit de zachte aarde en vlug liepen we in een treintje naar de onthaakmat. De weeg sling eronder en na een hummmfff geluid gaf ze de schaal aan mij want ze kon hem niet tillen. Dat was een goed teken want 15 kilo vissen tilde ze wel van de grond de afgelopen week. Ik tilde het geheel op en na een secure blik stond de naald op 20,5 kilo wat dus een pb was voor mijn maatje. Een gevoel van triomf en overwinning overviel ons en gelijk werden onze maten op de andere stek geïnformeerd en was de eindconclusie dat we alle vier onze pb,s hadden aangescherpt en we alle 4 een vis van boven de 20 kg hadden geland wat natuurlijk een extra dimensie gaf aan deze trip van 12 dagen in een meer zo groot als de Gouwzee. 

 

Groot water.Dreams come true!
Na het avondeten werden de slaapzakken opgezocht met een big smile op de gezichten was het laatste streven de 50 vissen te halen maar dit was meer voor de statistieken. Helaas bleef de nacht rustig en de volgende dag hebben we meerdere malen gecheckt of de batterijen van de ATT,s soms leeg waren want we kregen geen piep meer. Allah had besloten denk ik dat het welletjes was en draaide we om 13.00 uur de hengels binnen met de teller op 48 stuks voor ons beide. Een mooie score en dit in combinatie met de beleving, omgeving en goede organisatie was de trip voor ons onvergetelijk en gaan we zeker met de tijd nog eens terug . De tenten werden ingepakt en de zodiac volgeladen met de spullen en de motorboot werd gevuld met onze eigen tassen waarna we de terugweg naar het basiskamp inzette. Een uurtje varen door het mooie gebied en heldere water was een mooie manier om afscheid te nemen van deze grote dame met haar rode oevers en besneeuwde bergtoppen in de verte. De zon scheen lekker en onze gids lachte breed nadat we wat grappen maakte over de fransozen die onze stek overnamen. Zij wisten in de 5 dagen dat ze er waren nog geen vis te haken dus hoopte ik dat onze stekken nog wat opbrachten en ook zij dus met een goed gevoel huiswaarts konden keren.
De laatste nacht in Marokko verbleven we in het gloednieuwe Hotel van de Organisatie (moroccocarpfishing) zodat we even lekker konden douchen en bijkletsen met alle gasten die daar waren. Een ploeg fransen was net gearriveerd en zij vroegen ons de oren van het hoofd en na het zien van onze foto,s waren zij super gemotiveerd om de volgende dag aan de slag te gaan. Wij echter moesten vroeg op en weer de hachelijke route naar het vliegveld overwinnen. Echter was het nu donker en hadden we een uitstekende chauffeur dus ging het allemaal voorspoedig. In het vliegtuig heerste een overwinning stemming onder onze ploeg van in totaal negen vissers. Er werd gepraat en gelachen en meerdere malen gingen de armen omwijd om aan te geven hoe groot de vissen wel niet waren en werd er voldoende visserslatijn geuit tegen onze medepassagiers om ze stil te krijgen. Een aardige mevrouw naast mij showde mij de foto,s van hun stedentrip naar Marakech en ohh wat was ik blij dat ik ben wezen vissen ………..…

 

Prodent brengt ons terug..
Wie eens wat meer wil weten over de visserij op deze unieke locatie kan eens een kijkje nemen op www.moroccocarpfishing.com .