De put kon je zien liggen als een prachtige spiegel net naast de snelweg. Bij proefvissen met een zegen door de plaatselijke hengelsportvereniging waren er vissen van 25 kilo en meer boven water gekomen en dit was als een lopend vuurtje rond gegaan. De foto’s waren via de digitale snelweg in een razend tempo verspreid. Heel veel mensen hadden een nieuwe stek gevonden en voordat de hele hoos zou komen wilden de mannen het gaan proberen. Vooral René was zenuwachtig, hij zou vandaag zijn nieuwe voerboot gaan proberen. In het verleden deed hij het voeren met een klein rubber bootje maar dit was ook weer een onwijs leuke ervaring. Een bootje met een kilo voer besturen naar de plek van bestemming. Het kind kwam in hem boven en dat durfde hij ook te bekennen. Het was een soort hobby in een hobby.Hij wist immers het voordeel van gericht voeren en het scheelde weer het meenemen en opblazen van zo een bootje. Nu had hij een ingenieuze afstandsbediening waarmee hij op afstand alles kon vervoeren om zijn vangkansen met een veelvoud te vergroten. Je moest wat over hebben voor het vangen van een karper nietwaar? Vlak bij de afrit naar de put was een bossage waar heerlijk gekampeerd zou worden. Alles werd in gereedheid gebracht en het bootje maakte van plezier een veer in het water toen de lading met boilies, tijgernoten en partikels op de plek van bestemming was afgeleverd.De twee groene tentjes staken schril af tegen het weidse uitzicht van de put. Gelukkig was het avondvissen hier toegestaan. Beide hengels lagen te wachten op iemand die ze nog nooit hadden gezien. Een pannetje werd op het vuur gezet en een heerlijke bak soep werd er gefabriceerd. De serene stilte werd abrupt verstoord door een knerpend geluid van grind en piepende remmen. Daarop was er een vrouwenstem hoorbaar die niet bepaald vrolijk was. René keek op en snelde in de richting om te kijken waar het geluid vandaan kwam. Al snel zag hij wat er aan de hand was.
Een hevig rokende auto en een vrouw die met geen mogelijkheid de motorklep open kon maken. Sociaal als hij was vroeg hij of er misschien hulp nodig was. De vrouw draaide zich, duidelijk geschrokken, bliksemsnel om. Toen ze zag dat het om een sportvisser ging veranderde haar blik in een hulpeloos schepsel die inderdaad heel erg graag geholpen zou willen worden. In een moment was de klep open en de rook kwam er in dikke pluimen uit. De motor staat in de brand en ik weet niet wat ik moet doen en het ergste van alles is dat ik ook mijn GSM thuis heb laten liggen. Hebt u er toevallig eentje bij u. René moest het antwoord schuldig blijven. Hij wilde absoluut niet gestoord worden tijdens zijn karpersessie. Een snelle blik en een eveneens snelle conclusie. De bedrading was volledig in de brand gevlogen en doorrijden kon de arme automobiliste wel vergeten. Hebt u honger en kan ik u in ieder geval iets warms aanbieden? De jonge dame keek verdrietig maar zag al heel snel dat er in deze hopeloze situatie niets anders opzat dan het beste er maar van te maken. Het was een niet onaardig uitziende gozer en nog vriendelijk ook.Heb je toevallig een sigaretje om even van de schrik te bekomen? René excuseerde zich maar zei direct dat zijn vriend Herman wel shag bij zich had. Ze liep mee naar het “karperkamp”en zat voordat ze het wist aan een drie-kwart Javaanse jongens met een heerlijk bakkie erwtensoep. “Ik heb me niet eens voorgesteld” riep de dame, en reikte de hand naar Herman. Ik heet Ida, woon en werk in Alkmaar.
Ik heb de hele dag vergaderingen bijgewoond en heb het eind in mijn bek. Ook Herman werd vriendelijk de hand geschud. Na een sigaretje en een bakkie soep vroeg de dame zowaar waar de drang vandaan kwam om te gaan vissen? Een vis vangen en hem daarna weer terugzetten? Het was in haar ogen wel het meest zinloze wat er was. Ze had een goede vriend in Zaandam en die viste veel op zee. Alles wat hij ving werd meegenomen en omgetoverd in een heerlijk zeebanket waar het hele gezin van mee at. Dat vond ze een veel betere tijdbesteding. Het werd een discussie waar het vuur vanaf spoot. Ida wist heel goed haar argumenten te verwoorden. Het was inmiddels tien uur in de avond en pikkedonker. De mannen hadden hun benzinelampen aangestoken en het werd zowaar een gezellige avond. De piepers waren helaas nog niet te horen geweest, maar de mannen hadden het niet eens door. Ze gingen zo op in hun discussie dat alleen een grote karper het gesprek had kunnen stoppen.We gaan regelmatig ook op karpervakantie. Er wordt dan een gespecialiseerd reisbureau in karperreizen "the Carp Specialist" gecontacteerd en er wordt dan een geschikte locatie in Frankrijk uitgezocht die voldoet aan onze eisen en dan gaan we met een groepje vissers er naar toe, gewoon voor de lol. Het gezicht van Ida sprak boekdelen. Ik begrijp dat het met een groepje mannen heel gezellig kan zijn maar toch......
"Moet ik je met mijn auto naar huis brengen?" opperde René Het is een uurtje rijden alleen ik weet niet wat je dan met je auto aanmoet. Je mag hier ook blijven slapen op een comfortabele stretcher en dan haal ik thuis even mijn mobieltje op. Dan kun je de wegenwacht bellen in de hoop dat die je kan helpen, maar ook dat betwijfel ik omdat de bedrading stuk is. Die auto moet naar een garage en alles zal vernieuwd moeten worden. Ida overzag de situatie en besloot om de avond bij de aardige karpervissers door te brengen.Terwijl René even naar huis reed om zijn mobieltje te halen legde Herman in zo simpel mogelijke bewoording de basisprincipes van het karpervissen uit. Alles verscheen ten tonele. De pieper, maïs, de broodkost, kattenbrokken, boilies en uiteindelijk ook de pop ups en partikels. Ida had goed geluisterd maar zonder dat het opviel had ze toch een Mona Lisa op haar gezicht getoverd. “Het zal allemaal wel”, maar hoe je het wendt of keert, het is en blijft wachten op iemand die je nog nooit gezien hebt en die je na het vangen weer vrijlaat. Voor duizenden Euro’s spullen en met je kont op een stretcher in de natuur. Ik mis gewoon mijn spulletjes om me heen en een lekker comfortabel bed met een lekkere vent tegen me aan. Herman lachte terug en zei dat gelukkig niet iedereen hetzelfde was. Zijn vrouw was het wel een beetje met haar eens maar die deed het altijd af met “iedereen heeft zo zijn eigen tik” en vissende mannen zitten niet in de kroeg!
Ida knikte instemmend. De serene stilte werd verbroken door een snerpend geluid uit een beetverklikker. Herman vloog overeind en pakte de hengel en sloeg aan. Helaas voor René, het was zijn hengel. De hengel bokte en boog zich in een prachtige bocht. Ida stond vlakbij en keek met verbazing naar het geconcentreerde gezicht van Herman. Ze kon zien dat dit zijn passie was. Hier krijg ik nu een uuuhhh? Hoe zeg je dat netjes waar een dame bij is……een heel strakke piemel van. Dit is zo geweldig, moet je kijken wat een kracht er in zo een vis zit. Schaam je vooral niet zei Ida, ik werk de hele week tussen mannen , ik ben wel wat gewend. Links bij de rieten kolkte het water, de vis was naar het oppervlakte geloodst en sloeg met zijn staart op het water. Het is geen buffel maar wel een mooie vis. Kun jij de vis helpen scheppen? Ida pakte het enorme schepnet en hield het netjes onder water. De vis werd er met beleid door Herman naar toe gebracht en toen was het bingo. Herman slaakte een kreet van blijdschap en de vis werd voorzichtig aan land gebracht. Netjes werd de vis op de klaarliggende natte onthakingsmat gelegd. “doe je ook zo voorzichtig met je vrouw” vroeg Ida gekscherend? Herman lachte terug. Met zo een vis doe je sowieso voorzichtig. Wat heb je eraan als zo een prachtvis beschadigd terug gaat? Ik baal wel een beetje voor René, ik zal de vis in de bewaarzak doen. René maakt van iedere vis die hij vangt een foto voor in zijn plakboek. Zijn naam was nog niet uitgesproken of ze hoorde het knerpende geluid van grint. René was terug van zijn telefoonexpeditie. Toen hij hoorde van de karper die aan zijn hengel een grote vergissing had gemaakt baalde hij enorm, maar hij liet het niet al teveel merken aan Ida. Nu kan ik morgenochtend voor je naar de wegenwacht bellen. Het is inmiddels 2 uur ’s nachts en die lui komen alleen voor spoedgevallen. Wij moeten het ook maar eens warmer op gaan zoeken stelde Herman voor. René stelde voor dat Ida op de stretcher mocht, dan ging hij wel op het campingmatje. Ze lachte vriendelijk en liep richting de grote JRC tent. Wat een ruimte heb je hierin. Ik had nooit gedacht dat zo een ding zo ruim was.
“Ach, er zit nog net geen douche in”, maar verder voldoet hij voor dat nachtvissen prima, je zit droog, heb je spullen lekker bij elkaar en je hebt geen last van ratten en ander ongedierte. Ida kleedde zich gedeeltelijk uit en kroop op de stretcher. René….Wat mij betreft hoef je niet op de grond. Het is breed genoeg voor ons beide en ik vind het ook een stuk gezelliger. Gewoon “lepeltje lepeltje” René lachte terug en kroop naast Ida op de stretcher. “ Wat dacht je van Sex voor de wedstrijd ” fluisterde Ida in zijn oor? Ik ben vrijgezel en ik hoorde van Herman dat jij dat ook bent dus we hoeven aan niemand verantwoordelijkheid af te leggen. “Jij laat er geen gras over groeien” mompelde René, maar u vraagt en ik draai mee hoor. Hij ritste de grote slaapzak open en legde die als een grote tweepersoons deken over hen uit. Als snel lagen ze allebei in een innige omhelzing en deden ze alles wat “niet” verboden was. Gelukkig had Herman zijn tent twintig meter verderop gezet om als het nodig was snel bij zijn hengels te kunnen komen. Tenten aan de buitenkant en hengels in het midden. “Het is wel spannend” sex tijdens het karpervissen fluisterde Ida. Eerlijk gezegd heb ik dit nog nooit gedaan. Het zou een onwijs goed item zijn voor “Sex and the City” Daar komen de dames ook in de gekst mogelijke situaties terecht. Wie had nu kunnen denken toen ik ’s morgens wegreed dat ik diezelfde avond met een leuke gozer in een tent op een stretcher lag. Ze had het nog niet gezegd of de avond werd doorkliefd door een hoog snerpend geluid, direct gevolgd door het geluid van een gillende rits die open werd getrokken. René….Jouw hengel, waar ben je nu? Neem jij hem maar, je weet hoe het moet. Ik ben even een onderlijn aan het maken...., roep me maar als hij groter is dan 25 kilo, dat is mijn record. Vang jij hem maar. Ida hield haar hand voor mond om niet keihard te moeten lachen. Haar hand verdween onder de slaapzak….ze knipoogde naar hem. “Sex of karpers”……Je keus was goed vanavond.
