Het voorjaar was prachtig voor me!

Terwijl ik hier en daar de meesten hoor klagen over dit verschrikkelijke voorjaar, was ik best tevreden met dit kwakkelweer.  De temperaturen bleven laag, de regen vloeide rijkelijk en de natuur werd serieus verstoord.  Het was precies of de tijd bleef stilstaan of de winterperiode met enkele  maanden verlengd werd.

We waren al begin mei en we maakten aan het water koude nachten mee;  nachten met temperaturen die nog steeds onder het minpunt schommelden.  De bivvy-verwarming draaide overuren en de winterslaapzak bleef in de basisuitrusting zitten.  En mijn hoest, tja, die bleef ook weken van de partij.

 

Wees nu eerlijk, niks is zo vervelend als midden in de nacht  je warme slaapzak te moeten ruilen voor de ijzige kou, in je t-shirt en shorts de boot in voor een lekkere dril.

Ja, ik ben niet de persoon om eerst een broek en jas aan te trekken.  De omstandigheden waarin ik vis laten dit ook niet echt toe.  Maar nu effe on topic…

Juist door het kwakkelweer was ik redelijk succesvol.  Ik vis namelijk op water waar de vis zich in het voorjaar bevoorraadt met allerlei natuurlijk voedsel. Voedsel zoals slakjes, kreeftjes, dikkopjes enz…  En dit is hier normaal rijkelijk aanwezig.  Maar juist door de koude werd deze natuurlijke voedselbron met weken uitgesteld.  En ja hoor, daar kon ik lekker tegen concurreren met een groot aantal vissen tot gevolg.  Maar nu eind juni, spreken we anders.  De beestjes zijn er weer volop en het wier staat weer in metershoge dikke tapijten tot aan het oppervlak.

 

Het vissen in deze onderwaterjungle wordt steeds moeilijker.  De eerste vissen worden verspeeld.  Als ik op een gegeven moment een twintig-kilo-vis verspeel , is de maat vol.  Mijn molen draait volop en ik moet snel een oplossing bedenken.

 

Natuurlijk zijn er drop-off-systemen beschikbaar in  de hengelsportzaken.  Deze zijn echter meestal net niet geschikt voor mijn visserij.  Het gewicht van de in de handel aanwezige loodsystemen vind ik net te licht.  Ik vis namelijk over 2 grote wierbedden heen,  zo’n 150m uit mijn kant.  En daar komt nog bovenop dat ik door de aanwezige dressuur scherp moet vissen om geen aanbeten te mislopen.

Wat heb ik nodig: drop-off-lood, korte onderlijn en veel spanning op de lijn.  Ik trek me terug in m’n schuur en ga er tegen aan.  Na wat tobben en prutsen  heb ik een idee.  Ik maak een mal van een stuk ronde buis en een plat plaatje ijzer.

Dit zou me genoeg gewicht moeten opleveren om mijn lijnen degelijk te kunnen aanspannen en de vis te prikken.    Plan 2 is dat het lood snel genoeg lost zodaning dat de vis omhoog kan.  Ik maak drie verschillende hoogtes in de mal, zo kan ik het lood tussen de 200 en de 300 gram laten wegen.  In het midden van het lood boor ik een centraal gat van 3,2mm.

Dit gaatje is net groot genoeg om een swivel en stukje tube in te laten schuiven, onderaan knoop ik een stukje gevlochten lijn waardoor ik het geheel goed vast in het centrale gaatje trek.  Zo voorkom ik dat ik onnodig lood verspeel.  In de bovenkant van de swivel  schuif ik een stukje van ongeveer acht centimeter zwarte tube die ik dan op zijn beurt vast zet op de swivel van mijn onderlijn.  Zo bekom ik een vast lood systeem dat bij het kopschudden of vasthangen in het wier,  snel loskomt.

Het systeem zuigt zich perfect op de bodem en door het centrale gat en gewicht van het lood krijg ik een perfecte inhaking.  Het geheel werk ik af met een pva zakje zodat het toch best grote lood wordt weggestopt door één of andere smakelijke stick mix of wat pellets.

Na enkele sessies testen in de praktijk, krijg ik gelijk.   Ik kreeg plots keiharde runs en verspeelde geen vis meer in het wier of aan de in het water liggende stalen kabels.   Door dat het lood lost komt de vis netjes omhoog. Het bijkomende voordeel is dat het me zo goed als niks kost, wat voor een arme visser als ik ook niet onbelangrijk is.

Wat een beetje denkwerk kan opleveren….

Ive Vannietvelt