Europese meerval versus Afrikaanse meerval
In het gesprek op de Visma vertelde Gerald dat als de temperatuur hoger wordt in de vijvers het uitermate geschikt wordt om forellen loste laten omdat deze vissen zich thuis voelen bij een warme temperatuur en ook nog goed bijten ook. “Last but not least” komt daar ook nog het feit bij dat ze heel goed eetbaar zijn en zelf een beetje naar paling smaken. Op naar Het Mun in Appeltern. 20 juli was het dan zover….. Ik had vanuit het Zaanse land gerookte en verse vis meegenomen voor Gerald en zijn vrouw en dat viel in goede aarde. 
Het was erg druk en ik ging met Hugo naar een vijver waar de meervallen in werden gegooid. Er waren twee vijvers waar je kon vissen op meerval. In de ene vijver werden er 3 per persoon uitgezet en in de andere werden er zelfs vijf uitgezet.
Natuurlijk zijn het niet de meervallen die je in Spanje of in Kazachstan kunt vangen want die zijn van een heel andere afmeting en van een compleet andere soort. De vissen die in Het Mun zwemmen zijn de Afrikaanse meervallen die in Nederland worden gekweekt en vers gebakken of gerookt gegeten worden. Heel aparte vissen die een gepantserde kop hebben waar je “U “tegen zegt en een heel aparte manier van ademhalen.
Onbekend is niet altijd onbemind……
Iedereen die me een beetje kent die weet dat ik bloedfanatiek ben en zo goed mogelijk voorbereid iets onderneem als het om vissen gaat. Ik dus voordat ik naar Appeltern ga alles afzoeken op het internet om uit te vinden wat deze Afrikaanse meerval op het menu heeft staan. Er is dus niets te vinden over het vissen, aas, montage en meer van die vragen. Uiteindelijk kwam ik uit bij een forelkwekerij die me wist te vertellen dat dit dier met korreltjes gevoerd worden op vlees en visbasis. 
Ook word er op de vijvers veel met kipfliet en wormen gevist. In principe lust deze vis alles wat gemaakt is van vlees of vis. Ik sprak mensen die met hondenbrokken vissen uit blik, met kaas, met zure haring, met zoute haring, met varkenslever…….het zijn vuilnisbakken.
Montage….
Ik kwam er al heel snel achter dat deze vreemde vis absoluut niet een makkelijk te vangen vis was en ook hier een techniek om de hoek kwam kijken. Net als bij de forellen is licht vissen van absoluut belang. Langs de kant was ook veel beter dan in het midden. Waarschijnlijk omdat het water hier veel sneller opwarmt dan bij de kant.
In het midden zag je tientallen meervallen bovenkomen om adem te halen en dan weer snel in de diepte te verdwijnen. Hoe je ook probeerde …in het midden ving je ze niet.
Echt minder dan 50 centimeter langs de mant op 80 centimeter diepte had je het meeste leven. Je zag de wolken met modder omhoog komen en een voorzichtige kolk en dan wist je dat ze in de kant aan het wroeten waren. Heel voorzichtig legde ik dan mijn aasje in de buurt en dan had je vaak binnen twee minuten beet. Ondanks de grote brede bek was het echt niet van hap slik weg….Je moest de vis goed laten doorbijten.
Ook hoef je niet in je hoofd te halen om een grote haak te gebruiken want je vangt absoluut minder. Ik nam weer gewoon mijn Kensaki rode forelhaakje nummer 10 en dat werkte perfect. Als hoofdlijn had ik 18/00 en ik had helemaal geen lood. Mijn zoontje had wel lood aan zijn onderlijn maar die kreeg wel lood maar ook heel veel los-laters.
Ook mijn buurman uit Brabant kreeg veel beet maar veel minder doorbijters. Ik had drie keer beet gekregen en elke keer lieten ze los. Toen heb ik direct mijn montage veranderd en toen ging het als de welbekende speer. Alleen een heel klein dobbertje en verder niets. Ze zijn voor hun lengte absoluut leuk om te vangen omdat ze steeds naar de bodem willen. Het is absoluut geen forel die door het water heen vliegt.
Het “MONSTER”van het Mun…..
Na een tijdje zag ik in de verte het welbekende karretje aankomen met de grote waterbakken met vis. Ties een jongen die daar werkte liet een net vol met prachtige meervallen bij ons in het water. 
Vissen van allemaal rond de halve meter tot 60 centmeter. De spanning steeg, je zag de nieuwe vis direct de kant induiken en toen was het wachten op een Afrikaan”die ik nog nooit gezien laat staan gevangen” had.
Al gauw hadden we vis en hebben we de vis eerst eens heel goed bekeken. Veel mensen hadden een leefnet mee om de vis in te bewaren. Het schijnt dat de meerval heel nieuwsgierig is en er ook op afkomt. Na een tijdje zag ik een bekend gezicht…Stefan….. 
Even gezellig bijkletsen en toen vertelde hij dat er in de vijvers ook een vis rondzwom van meer dan een meter land en van 8 kilo zwaar. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd.
We hadden inmiddels 14 meervallen gevangen en direct ging Hugo zijn hengel ombouwen omdat hij het “Monster “wilde vangen. Ik had het nooit van hem verwacht omdat ik dacht dat hij het vangen zo leuk vond. Niets was minder waar en hij heeft zeker twee uur lang met groot aas en een schuifmontage op dit monster gevist…. We hebben hem / haar niet gezien.
Anatomisch een vreemde vis!!!!
Ik heb als tweede hobby het roken van vis. Toen ik thuiskwam van het vissen in Appeltern wilde ik de vis schoonmaken voor het roken. 
Als bioloog had ik persoonlijk dit nog nooit gezien. Het dier heeft heel vreemde kieuwen die ook longen zijn. In de kop zitten links en rechts in de kop twee holten en daar zit het ademhalingsstelsel.
Aan de kieuwbogen zitten vertakte longtakjes. Heel apart. Ook zit er een soort middenrif net achter de kop waar de lever aan vast zit. Om ze rookklaar te krijgen was het een heel karwei. Gerald had al laten doorschemeren dat de vissengerookt / gebakken erg smakelijk waren en dat de smaak richting paling gaat alleen is de vis iets droger en zachter van vlees. Ik heb de vissen in een pekelbad gelegd van 1: 12 oftewel 1 kilo zout op 12 liter water omdat de vel erg dik was. Ik heb ze er 10 uur in laten liggen.
Ik heb ze in totaal 2,5 uur gerookt. Het eerste half uur niet boven de 50 graden het tweede uur rond de 60 gehouden en het laatste uur op 75 graden.
Het was een genot op een toastje. De hele buurt heeft meegenoten en iedereen had weer een nieuwe ervaring opgedaan. Meervalvissen….meerval eten……ga een keertje langs in Appeltern bij het Mun. Een Afrikaanse verrassing, leuk om te vangen en absoluut een delicatesse op het bord
