Net als ieder jaar kijkt mijn zoon er naar uit om weer te gaan vissen in de Eemhof. Het is bijna een ongeschreven wet dat we in de krokusvakantie een dagje naar de voor hem inmiddels bekende “Ome Jan“ gaan. Hij is dan weer dagen van tevoren op zijn kamer bezig om weer een aantal forelvliegjes te fabriceren en uiteraard moet ik alles zien en beoordelen. Indertijd heb ik hem een oude vice gegeven en wat veertjes en andere spulletjes om te beginnen en ik denk dat het virus is overgewaaid naar Hugo.

Inmiddels is hij 13 jaar en hij vist al een aantal jaren met de vliegenhengel. Voor mijn hengelsport website kom ik bij heel veel forelvijvers maar ( uiteraard mijn mening) ik ben zelden zo een vijver tegengekomen als de Eemhof. Daar is het bestand aan forel zo hoog dat wanneer je daar vist je wel heel slecht moet vissen om geen vis te vangen. Afgelopen week ben ik dus weer met Hugo in de Eemhof geweest. De reis er naar toe was al een feest omdat er vlak voor de afslag Zeewolde 6 reeën bij de vluchtstrook liepen. Vlak voor de vijver zagen we een grote buizerd die met een grote rat in zijn klauwen net opsteeg. Eenmaal geparkeerd keek Hugo verbaasd naar een grote bloembak vlak voor de ingang, het is toch geen voorjaar? Er bloeien nu al bloemen in de bloembak. Eenmaal binnen werden we begroet door de sympathieke Angelika die bij de Eemhof werkt.

Daar hoorde we ook dat zij verantwoordelijk voor de bloemen was. Het staat in ieder geval vrolijk als je binnen komt. In de auto had hij al aan mij gevraagd of hij alvast mocht gaan vissen. Hij kent me al wat langer en ik wil nog wel eens even kletsen en bijpraten en hij wilde zo graag vissen met zijn nieuwe vliegenhengel en dito vliegen. Hij gaat helemaal naar achteren omdat hij anders misschien de ervaren vissers tot last is. Overal om ons heen springt er vis boven en hij lacht verschillende keren is mijn richting. Vlak voor hem drijft een heel klein stukje groen schuimrubber. Waarschijnlijk overgebleven van een vorige visser die het van zijn lijn heeft gegooid.

We zijn er getuige van dat het wel vier keer van het water wordt gepakt en weer wordt uitgespuugd. Pap, zal ik met een droge vlieg gaan proberen? Het is vrij mistig maar blijkbaar zit de vis erg hoog en wil deze ook drijvend aas pakken. Snel wordt een red tag aan de 16/00 leader gemaakt en het feest kan beginnen. Na een viertal worpen wordt het kleine zwart rode vliegje inderdaad van het water gepakt en dat moest ik horen.

Tot in het handvat wordt het vliegenhengeltje krom getrokken en hij glundert van oor tot oor. De eerste forel die dag is een feit en gevangen op zijn eigen gebonden vlieg. Aan de overkant staat gelukkig voor hem ook een jongetje met een vliegenhengel. Een ervaren visser staat achter hem en geeft aanwijzingen. Het zal waarschijnlijk zijn vader zijn. Allebei zijn ze ook in vliegvis kleding gehuld en dat maakt het plaatje des te mooier. Ook dit ventje is helemaal enthousiast als hij de massa’ s springende om zich heen ziet.

Al snel staat hij ook met een kromme hengel en ik heb plezier bij het zien van de vissende kinderen. Er staan om ons heen allemaal ervaren vliegvissers en wat ik het allermooiste vind dat de vliegvissers voor de kinderen nooit geheimen hebben. Ik vind het observeren van vissende kinderen dan ook geweldig. Hugo heeft een moment dat het wat minder gaat maar aan de overkant is het nog steeds feest. Hij kijkt mijn richting op en vraagt of het raar is of hij aan de andere kant een vlieg gaat vragen. “Natuurlijk niet”zeg ik hem en hij gaat op weg naar de andere visser.De visser laat zijn zelfgemaakte collectie zien en vertelt bij iedere vlieg iets interessants.

De aardige man legt zijn hengel neer en neemt echt tijd voor de nieuwsgierige puber van 13. Hij krijgt drie vliegjes van hem om uit te proberen. Zo trots als een pauw keert hij terug en de vliegvis sessie gaat verder. Het heeft waarschijnlijk aan de vlieg gelegen want deze iets zinkende vlieg van groen maraboe geeft direct resultaat. Hij roept over de vijver naar de maker van de vlieg en deze steekt lachend zijn duim op. Heel voorzichtig wordt met een tangetje de vis onthaakt en keert terug in zijn element. De dag kan nu al niet meer stuk. Het mooie van de Eemhof is dat je er hoe dan ook altijd resultaat hebt. Als je niets vangt weet je ook dat het aan jou ligt want je ziet de massa’s vis springen in de vijver. Als hij het door het mistige weer een beetje koud heeft gaat hij even naar binnen om een lekker kopje koffie te halen bij Angelika.

Deze sympathieke dame kan zelf ook heel goed vliegvissen en ik heb haar al meerdere keren in de grote vijver achterin kapitale forellen zien vangen en weer vrijlaten. Wil je namelijk grote vangen en dan bedoel ik echt groot tot aan meerdere kilo zwaar dan moet je eens in de grote vijver proberen. Van de kant en ook vanuit een bellyboot kun je deze onderzeeboten vangen. Gelukkig is het daar voor het allergrootste deel catch en release. Angelika weet ook heel goed hoe je met klanten om moet gaan. Ze is heel vriendelijk en als hij terug komt is het eerste wat hij zegt…Pap ik kreeg een kopje koffie van haar en ik hoefde er niet eens voor te betalen. Ook de vaste gasten worden met een persoonlijk woordje verwelkomd. Ik ben de vijver rond geweest om wat mooie plaatjes te schieten.

De vijvers liggen er zo mooi bij en het enige mindere aan deze dag is dat het erg mistig is. Helaas is er geen zonnetje want dan zou echt alles perfect zijn. Jan is net als ik een natuurmens. Jan vertelt dat hij tijdens de vorstperiode erg veel last heeft gehad van de aalscholvers. Sommige zijn door hun eigen dommigheid onder het ijs gaan jagen en daar niet meer onder vandaan gekomen. Waarschijnlijk door desoriëntatie zijn ze daarna verdronken. Na de vorstperiode lagen er meerdere dode vogels langs de kant. Jan heeft de vogels achterin de Eemhof neergelegd en een vos heeft in die sneeuwperiode heerlijk opgegeten.

Ook de dode vis die in de vijver drijft gaat naar de vos. Jan heeft zo geen stinkende vis in de vijver en de vos komt makkelijk aan zijn eten. Een “ win win ” situatie. Hugo krijgt een sms’je van Marieke en ze informeert hoe de vangsten zijn. Het verhaal wordt in detail tegen mama vertelt en weer zie ik dat hij het onwijs leuk vindt. Er zijn gedurende de dag ook lekker wat mensen bij gekomen en dat verhoogt alleen maar de feestvreugde. Helaas moest Ome Jan weg en kunnen we hem niet bedanken voor de super de luxe dag weer in de Eemhof.  Dan maar even een hand en een zoen voor Angelika. Als we terug rijden naar Zaandam zegt Hugo ineens tegen me

“ Pap, Ik vind computerspelletjes heel erg leuk maar forelvissen in de Eemhof is nog veel spannender en ook veel leuker.

Pim Pos