Normaliter vind ik een weekendje naar een pretpark verschrikkelijk. Veel te druk, veel te massaal, teveel mensen op een te kleine plaats. Maar ja, de kinderen vinden het te gek en dan is de beslissing snel gemaakt. Zit er dan ook nog eens een top-forelvijver bij dan is voor mij de keus snel gemaakt. Op vrijdag en zaterdag gewoon het zwemparadijs trotseren en voor de kinderen "tig"keren van die glijbaan, het golfslag de wildwaterbaan en dan op zondag kicken en vooral genieten van de superieure vijver met alle denkbare forelvismogelijkheden. Dagen van tevoren werden er al op zijn kamer tuigjes uitgelood, tuigjes ontworpen en niet te vergeten onderlijntjes geknoopt. De hele voorafgaande week stond in het teken van "forelvissen bij "Ome Jan" in de Eemhof.

 Jan heeft een verzameltik voor vispetten. Hij heeft er echt honderden. Ik ken die tik want ik heb ook de tijd gekend dat ik in mijn woonkamer meer dan 250 petten had hangen. Tot aan mijn trouwen was dat zo. Nu heb ik ze op mijn speciale viskamer. Als we binnen zijn gaat Hugo als eerste op zoek naar nieuwe petten aan het plafond. Hier wordt eerst door de vissers even koffie gedronken voordat men naar de vijvers gaat.

 

 

 

Jan is een Pietje precies. De vijver is echt een plaatje en is megagoed onderhouden. Om de tien meter langs de vijver staan afvalemmers in de grond gegraven. Op de een of andere manier lokt dit ook netjes gedrag uit. Er zijn inmiddels al een twintigtal vissers op het terrein. Mensen die gewoon een paar visjes willen vangen met de dobber, maar er zijn ook superfanatieke forelexperts die in prachtige vliegvisvesten, waadpakken en bellyboot richting de achterste mega grote vijver gaan om daar de vangst van hun leven te doen. 

In deze heel grote vijver mag alleen met de vliegenhengel gevist worden en hier zwemmen dan ook duikboten van forellen tot aan een meter aan toen en boven de 7 kilo zwaar.

 

 

 

 Ik heb daar twee mensen gezien die in maar een half uurtje tijd vijf van die buffels van forellen vingen. Mooie vissen die vrijwel allemaal weer de vrijheid kregen. Hier draait het echt om een zo groot mogelijke vis te vangen aan "de vliegenlat" Tot aan het eindje van de backing werd de lijn van de reel gerost toen ik stond te kijken. Wat een schouwspel. "SUPERSPORT"  Het flinterdunne hengeltje wordt tot in het handvat krom getrokken door zeker een  3 tot 4 kilo zware forel. Lange runs worden er gemaakt......Wat een kracht en snelheid hebben deze vissen.                                            

 

 

 

 

 

 

Bij wijze van uitzondering mocht ik deze heel goede vliegvisser op de foto zetten omdat de forellen eigenlijk direct in het water dienden te worden onthaakt. Die andere vissen die hij ving waren nog veel groter en werden met een arterietangetje snel onthaakt. Hij nam er slechts eentje mee voor diner en dat was dit mooie plaatje dan.

 

 

Uiteraard kwam Marieke ook even kijken naar de verrichtingen van Zoon / manlief. Wat ik nooit had verwacht gebeurde dan ook echt. Terwijl Hugo aan het drillen was vroeg ze of ze ook een forel mocht vangen. Uiteraard mocht ze dat en met mijn hengel werd dus ook even deelgenomen aan dit superspelletje. Ze was fanatieker dan ik dacht.

 

 

 

 De meelwormen werden zelf professioneel aan de haak gezet en toen ontpopte er iets in haar waarvan ik dacht dat dit alleen nog als latent gen bij mannen aanwezig is. "De wil om te vangen" Heel voorzichtig werd het tuigje te water gegooid en een paar minuten later ging het pennetje al onder. Ik heb nu al een paar keer gezien hoeveel forellen er in de vijver worden gedaan en daarom begrijp ik ook waarom het bijna onmogelijk is om daar in de Eemhof niets te vangen. Het kolkt er van de forel. Je moet alleen even inspelen op de details van die dag en het kan eigenlijk niet misgaan. Met aanwijzingen van Hugo van tien werd de forel netjes gedrild en samen met mama werd er een gerecht mee bedacht. Oh wat zijn ze lekker in de oven met amandelschaafsel of gerookt met beukenhout. Marieke moet echter weer weg naar Ilse toe omdat die de klimwand gaat doen.
 Als ze net weg is komt Jan met zijn "gevreesde tekkel" langs. Zoals marieke het omschreef, een snoepje van een hond. Ik heb zelf een tekkel gehad en weet dat die kleintjes heel erg aandoenlijk zijn. Wat een schatje. Jan komt even kijken of het goed gaat en maakt bij iedereen een praatje. Hugo vertelt dat hij een dode forel heeft gevonden in het gras. Het is en blijft een probleem voor alle forelvijvers en we staan alle twee versteld van de grootte die deze zwarte boeven naar binnen kunnen werken. Een grote "V" staat er in de flank van de forel gedrukt. waarschijnlijk is de vogel geschrokken van iets en heeft hij zijn prooi uitgespuugd.
Dat ze grote prooien aan kunnen is bekend. Snoekbaarzen tot veertig centimeter laten ze zo naar binnen glijden. Laat staan een mooie slanke forel.  We hebben dat allemaaal te danken aan het verbod om deze vogel te bejagen. Net als bij de vos hebben we gezien wat het gevolg is als deze dieren door verkeerd beleid worden beschermd. Ome Jan gaat weer richting kantine en Hugo gaat even vliegvissen. Bij iedere vliegvisser die een vis vangt moet hij kijken welke vlieg er gebruikt wordt. Iedereen gebruikt anders en hij komt al snel tot de conclusie dat het vaak de visser is die de vis vangt. Sommigen vangen veel en anderen vangen minder. Hij vind het echt geweldig. Voor kinderen is het helemaal superleuk omdat ze nu ook op een simpele manier met forel in aanraking kunnen komen en een levensgrote kans om ook daadwerkelijk iets te vangen. Voor ons beide echt de ultieme afsluiting van de herfstvakantie.........Maar er is nog wat nieuws, iets waar ik eigenlijk een extra artikel over ga schrijven met betrekking op de forelvijver.... Nu een keer niet over het vangen van forel maar een totaal andere kant.....Aan het eind van de week leest u er alles over.