Niemand heeft meer geschreven over de hengelsport dan hij. Hij was zeer breed georienteerd en schuwde niet om over zoet en zout en alle andere denkbare diciplines te schrijven.  Hij werd vooral bekend om zijn inzicht in bepaalde visserijen. Zijn mening stak hij nooit onder stoelen of banken. Ik lag nog in mijn luiers te werken toen deze uiterst sympathieke man al schreef. 

Toen ik op een gegeven moment bij de Viswereld kwam als redacteur voor het zoute gedeelte, kwam ik ook in contact met "Ome Jan" .Toen ik tegen hem zei dat ik het echt een eer vond om met hem over vissen te praten keek hij me aan zei gelijk. "Pim, ik denk dat we allebei op dezelfde golflengte staan maar ik ben maar heel gewoon hoor. Onthoud een ding goed in je leven. Er zijn zelfs mensen met een kroontje op hun hoofd, maar op de WC stinken we allemaal hetzelfde.

Ik was heel trots toen ik vroeg of hij  al mijn boeken die hij had geschreven wilde signeren. Hij vond het zelf maar flauwekul maar ik vond het schitterend. De allermooiste anekdote met Ome Jan was wel die ene keer dat we naar de Visma zouden gaan in Rotterdam.

Hij reed met ons mee omdat hij vanwege de gezondheid niet zo goed meer achter het stuur was. Onderweg vertelde hij net zo over vissen zoals hij schreef. Hij was heel erg verhalend ingesteld. Hij zei ook weleens tegen me. Ik zou zo een verhaal in vier zinnen kunnen schrijven maar het is het allermooiste om het zo te schrijven dat demensen het beleven en er nog iets van opsteken ook.

Op een gegeven moment vroeg hij of Ad even wilde stoppen. Midden in het centrum van Rotterdam. Overal hingen van die grote posters aan de lantaarnpalen "ROTTERDAM WATERSTAD" en ook aankondigingen van de Visma. Ad stopte en Ome Jan stapte uit en ging rustig lopend naar een van de dichtbij gelegen lantaarnpalen met inderdaad de tekst Rotterdam Waterstad. Ome Jan begon rustig zijn broek te openen en begon te plassen. Toen hij klaar was en weer in de auto stapte keek hij ons beide aan en zei heel droog. "Beetje moeite met mijn plas ophouden en dat die palen daar nu net voor bedoeld zijn, bof ik even". 

Als ik toen een fotocamera bij me had gehad was dat waarschijnlijk de meest hilarische foto geworden van Ome Jan. Een lieve gepassioneerde visserman " Aan alles komt een eind en koester de mooie momenten"zei mijn opa altijd. Bij deze topper kunnen we met recht zeggen...Wie schrijft die blijft".

Alle familie van Ome Jan Schreiner heel veel sterkte met dit grote verlies.