Dat Jan van de Bovenkamp een aardig hengeltje weet te vissen in het zoete water is bij de meeste zoetwatervissers wel bekend. Hij is in het zoete wedstrijdwereldje absoluut geen onbekende. Een aantal keren per jaar komen we bij elkaar om even lekker te vissen en bij te praten. Uiteraard wordt dan het aangename met het werk gecombineerd. Het zou voor Jan een test worden met de PENN   AFFINITY TWIN TIP. Nu een keer geen vaste stok van 11 meter in je hand maar een werpkanon van 4.50 meter.
Volgens Jan is deze zeehengel niet aan te slepen en worden ze ook in Engeland heel erg goed verkocht. Bij de hengel zitten twee verschillende toppen waardoor de hengel op meerdere plaatsen en voor meerdere visserijen in te zetten is. Uiteraard een totaal andere hengel dan een feerder of pickertje waar je mee op de brasem vist. 
 
Jan werkt bij het grote hengelsportmerk Pure Fishing en soms moet je, om alles goed te leren kennen, ook andere diciplines beoefenen om er over mee te kunnen praten. Leo Stoutjesdijk van PF regelde bliksemsnel de zeehengels en Jan kon afreizen. Het strijdtoneel zou IJmuiden worden ongeveer 1 kilometer voor de sluizen aan de zoete kant. De zeeschepen die door de grote sluis gaan nemen een enorme hoeveelheid zout water mee en dito vis.
Niet verwonderlijk dat je in het kanaal een heel leuke dag kunt hebben. Eingelijk alles is er te vangen wat je ook op de pier vangt. Als ik kijk wat ik op het kanaal al gevangen heb dan zou je dat niet altijd verwachten. Tong, schol, schar, harder, zeebaars, wijting, steenbolk, paling, bot om er maar een paar te noemen. Het enige verschil met zee is dat je ten allen tijde hier je vergunning mee moet hebben. Nadat we de hengels hadden opgetuigd schrok Jan in eerste instantie van het gewicht van de hengel / molen combinatie. Dit was wel even een andere koek. Eerlijk waar een compliment voor hem....na slechts één worp had hij het afstandwerpen met de zeehengel onder de knie.
Het is een publiek geheim dat je meeste vis in het Noordzee kanaal vangt in de vaargeul of op het talud hiervan. Kom je daar daar niet of niet in de buurt dan is de hoeveelheid vis die je vangt een heel stuk minder. Jan gooide echt goed met de Affinity 4.50 We hadden expres gekozen voor de iets hardere top omdat je zover mogelijk moet gooien. Eerlijk waar, nog voordat ik eigenlijk klaar was met mijn eigen hengel, had Jan al "tuk"gezien en draaide hij er de eerste bot van de dag uit.  

We hadden een onderlijn met vrij lange aaslijntjes genomen omdat het er een klein beetje kan stromen als de zeeschepen voorbij komen en dan is het goed als het aas wat over de bodem heen rommelt. We hadden mooie maar kleine piertjes bij ons en we moesten de haken beazen met minimaal twee piertjes.
Toen de hengel ingegooid was werd heel voorzichtig de lijn strak gedraaid. We hadden als hoofdlijn 15/00 Spiderwire met een 30/00 gevlochten lijn voorslag. Ik had gekozen voor de Gamakatsu haakjes no. 2 van SPRO omdat je ook een wijting en een gulletje kan verwachten. Door de dunne lijn gooi je gewoon verder en elke meter is meegenomen. We zaten er heerlijk en koud was het absoluut niet. Er was regelmatig leven bij de hengels en de film en fotocamera stonden niet stil. 
Ik had een voorgevoel dat het vandaag niet slecht zou zijn, maar had er wel een hard hoofd in om boven de 10 vissen te komen.
Het is absoluut niet zo goed als vorig jaar toen we bijna elke keer met meer dan 50 wijtingen daar weg gingen. Door de vroege inval van de vorst zijn veel wijtingen door het koude water niet naar binnen gekomen en dat merk je direct aan de vangst. Jan had er schik in en meerdere keren kwamen er twee vissen boven water. Alle vis die we vingen was goed van formaat en superdik.
Op een gegeven moment ving Jan een wijting en die had een spiering in zijn bek van zeker 12 centimeter. Er zit zoveel voedsel daar dat alle vis zich rond eet. Jan pakte de telefoon en belde een vriend van hem die de dag ervoor op het strand had gestaan met meer dan 150 man en maar 1 zeedonderpadje had gevangen. Uit puur leedvermaak belde hij hem op en vertelde hij onze vangst door. Het werd alleen maar beter. Op een gegven moment ving ikzelf ook een mooi gulletje van 52 centmeter en dat was weer even kicken. Het begon al minder licht te worden en we zouden om 16.30 het voor gezien houden. Het groene salade emmertje zat aardig vol. Ik had het gulletje heel mooi in de sneeuw in het achterliggende bos gelegd. Buiten het bereik van honden en hun baas. Er kwam een grote groep met mannen naar ons toe die, aan hun kleding te zien, ook tot het vissersgilde behoorden.
 Uiteraard kwan de veel gestelde vraag of het wat was en de ogen werden heel erg groot toen ze onze emmer zagen. Op de pier was het werkelijk waar "klote met de bok" en ze wilden hun geluk proberen vanaf de kant in het kanaal. Ik vertelde toen aan de mannen uit Spakenburg dat we ook regelmatig gul in het bos vingen. Ze keken mijn richting uit met het idee van" die zit zwaar aan de coke en aan de drank". Ik zei er direct bij dat mijn vriend Jan specialist was in het vangen van gul in het bos. Jan begreep de hint en speelde het spel mee. Heel behoedzaam sloop Jan het bos in en de mannen keken met ogen zo groot als schoteltjes toen jan een "snoekduik"nam en met een gul uit het struikgewas tevoorschijn kwam. De hele groep moest vreselijk lachen en Jaap van der Meer en zijn mannen vroegen of ze met het gulletje op de foto mochten om te kunnen laten zien dat er echt wel vis zat om te vangen.
We gingen verder met inpakken en gingen met een heerlijk gevoel richting huis.Wat een dag en wat een power in die Penn hengel.....
In totaal hadden we 15 botten, 3 wijtingen en een mooie gul. Marieke had een heerlijke pan met boerenkool klaar met worst en spek en ik kan je vertellen dat dit na een dag buiten aan de waterkant super smaakt. Jan at mee en we maakten weer een afspraak, om, als het ijs weg was, te gaan vissen met de boot....