 Inmiddels hebben we al talloze succesvolle karpersessies achter de rug, mijn vismaat en ik. Nog steeds blijft de uitdaging bestaan om nog onbekende stekken te vinden en daar ons geluk te beproeven. Zo ook deze keer.  Het was een prachtige put in de buurt van Beverwijk en voor zover wij wisten nog maagdelijk wat betreft de karpervisserij. De voorbereidingen werden getroffen en in de loop van een zaterdag in juni installeerden wij ons aan de waterkant. Niets wees erop dat de zomer inmiddels aangebroken was want het water kwam met bakken uit de lucht. Dit mocht de pret echter niet drukken. Per slot van rekening zaten we lekker droog in onze bivvy. Het wachten op de eerste aanbeet kon beginnen. Een waar feestmaal van vanille- en chocoladeboilies lag te wachten op zijn eerste gasten. De afgelopen week hadden we dagelijks gevoerd dus we waren in de veronderstelling dat we niet lang zouden hoeven te wachten. We kwamen echter bedrogen uit. Na een koude, winderige en natte middag en nacht doorgebracht te hebben in de bivi was de score nog steeds nul. Mopperig stelde ik dan ook voor om de boel maar in te pakken en naar huis te gaan. Een goed idee vond Bob mijn vismaat. Maar, zei hij, we laten de hengels nog even liggen en ruimen eerst de andere spullen op. Je doet maar dacht ik en begon mijn hengels op te ruimen. Bob liet zijn hengels nog voor wat ze waren en laadde de auto in. Op het moment dat hij daarmee klaar was en ook zijn hengels wilde opruimen begon een van de beetsensors even te piepen. Vol ongeloof keek ik Bob aan. Het zal toch niet… Ach het zal de wind wel zijn zei Bob en liep naar zijn hengel om hem op te pakken. Net op het moment dat hij de hengel uit de steun wil halen giert de lijn door de beetindicator. Dus toch! Bob slaat aan en beseft onmiddellijk dat het een mooi exemplaar moet zijn. Na een dril van enkele minuten wordt er een karper van 28 pond geland. Hoofdschuddend kijk ik toe. Hoe is dit mogelijk. Maar ja eens te meer is dit het bewijs dat de aanhouder wint. |
