Twee weken voor de herfstvakantie kwam dan eindelijk het verlossende antwoord. De bestemming werd Smola. Ik was er al een keertje geweest in februari maar dat was volgens de eigenaar Magne niet bepaald de beste periode. De zomer en het vroege najaar waren veel beter.
REIS
Wanneer je lekker met de auto er naar toe wil dan is de route Kiel – Oslo en dan nog ongeveer tien uur met de auto in westelijke richting. Veel mensen gaan het eiland Hitra, maar de mensen die wat minder drukte willen gaan naar Smola. Het ligt op dezelfde hoogte als Hitra maar Smola is veel minder toeristisch. Wij hebben gekozen voor het vliegtuig omdat we maar een weekje hebben. Als medevisser is Geert Luinge mee. Als u een regelmatige lezer bent dan bent u deze goedlachse Amsterdammer wel vaker tegengekomen.
Heeft u geen enkel idee wie het is dan moet u zich Herman van Veen voorstellen na een avondje stappen en dan gelijk weer vergeten. Inderdaad is er een keer een jongen naar Geert toegekomen en die vroeg of hij zijn handtekening mocht. Geert zag er de humor wel van in en ging helmaal in zijn rol als Herman en bezorgde deze jonge man een fijne dag. By the way deelde de jongen nog even mee dat hij ook veel van de platen van hem had. Geert ook weer blij. Ik wist trouwens niet dat de stem van Geert zo “beGeertenswaardig” was
RESPECTLaten we terug gaan naar Smola. Ik heb heel veel respect voor Magne. Het hele vakantiecomplex heeft hij samen met zijn broers en wat vrienden gemaakt Als alles vol is dan kunnen er ongeveer een kleine zestig mensen een topweek hebben.
Het Havfiskesentrum ( zeeviscentrum) ligt op het Noordelijkste puntje van het liefelijke eiland. Wil je een voorstelling maken van het eiland dan doet het erg denken aan een toendralandschap.
Op het eiland staan heel weinig bomen en wat er staat is aangeplant. Er komen wat herten voor maar veel wild zit er niet. Regelmatig zien we wel de contouren in de lucht van de magnifieke zeearenden die hier veelvuldig rondzweven op zoek naar iets eetbaars. Magne heeft niet alleen dit vakantiecentrum maar ook heeft hij samen met zijn broers een garage / servicecentrum en is hij dealer van super polyesterboten en buitenboordmotoren van het merk Honda. De boten voor de sportvissers zijn dus allemaal toppie in orde. Na drie jaar gaan de boten er allemaal uit en worden tweedehands verkocht en Magne koopt weer nieuwe boten met nieuwe motoren. De appartementen zijn echt als nieuw. Alles wat je nodig hebt is er. De ruimte om je vis schoon te maken is binnen en prachtig afgewerkt.
Een paar grote snijtafels en een professionele grote vriescel completeren het geheel. Is de vangst heel erg goed zoals afgelopen jaar is er dus een opslagprobleem. Magne heeft om dit snel op te lossen een paar enorme grote vriesvitrines staan waarin normalerwijs ijs wordt verkocht bij benzinepompen. Deze helpen de toeristen direct uit de brand.
“ K” WEER
Je kunt veel dingen regelen voor een goede en leuke visvakantie maar één ding kun je nu eenmaal niet regelen en dat is het weer. Na een aantal weken van zeer rustig weer ( getuige de foto’s ) zijn de weergoden het er over eens dat alles maar eens even moet worden opgeschud. Dreigende luchten, regen en harde wind. Wat wil je nog meer. Heel jammer maar helaas. Nu kun je natuurlijk in je nest blijven liggen om je zonden te overdenken maar daar komen we niet voor. We willen vissen en vooral “ vis” zien. Geert en ik hebben over dit onderwerp de mooiste discussies. Voor hem is vissen altijd een feest ook zonder vis, en voor mij is vissen ook een feest maar ik wil wel altijd resultaat zien.
Het liefst een hele berg vis. Als de vis die ik graag wil vangen er niet zit dan ga ik voor de vis die er wel zit en wil altijd scoren. Geert is met veel minder al blij en ik moet leren volgens hem om meer te genieten van de hele show eromheen. Gelukkig zijn we apart en ik denk dat we dat maar zo houden. Onze latten liggen gewoon op een andere hoogte. Heerlijk om hierover te praten na een dag vissen en uit te vogelen hoe het komt waardoor iemand zo in elkaar zit.
LIEF DAGBOEKOm u een klein beetje een impressie te geven wat we die week hebben gedaan heb ik maar even een simpel dagboek bijgehouden. Zaterdag 21 – 10 kwamen we aan en hebben toen niet gevist vanwege de tijd. Het was immers pikkedonker en dan doe je niet veel. Het verhaal startte dus op zondag.
ZONDAG:
We kregen een leenauto van Magne en daar gingen we mee naar de visfabriek. Hier worden in de herfst honderden tonnen met haring verpakt en verhandeld en het afval stroomt via een pijp naar zee.
In de stroming van deze pijp staan duizenden kleine koolvisje, pollakjes en gulletjes te wachten op een gratis maal van geplette haring en wat gemalen ingewanden en schubben.
Uiteraard trekt dit ook de grotere rovers aan in de vorm van koolvis, knijters van makrelen van dik een kilo en ver in de veertig centimeter.Wat zou het toch heerlijk zijn als deze vissen eens rond de zestig of zeventig centimeter konden worden. Op dit lichte materiaal gaven ze supersport en ik durf te beweren dat ze in verhouding de sterkste vis zijn langs de Nederlandse kust. Ze gaan niet op hun kant en blijven doorgaan.
Verder kun je er in mei juni en juli alle soorten vangen die u maar denkt. Zeewolven tot dik een meter zijn er gevangen. We tuigen op met een licht hengeltje en een 25 grams pilkertje. Al bij de eerste gooi hangt er een koolvis aan en bij de tweede gooi een kolossale makreel. Ook al zijn het geen megagullen ik kan u verzekeren dat zo een “ bak” van een makreel een toppertje op licht materiaal is en ons vreselijk veel lol heeft gegeven. Mini tonijnen waren het en de een is nog groter dan de ander.
Op een gegeven moment valt ons oog op een wit met blauwe boot die aan de kade van de visfabriek ligt. Het rare is dat er op de punt van de boot een uitkijktoren is.
Voor ons ligt een onvervalste walvisjager. Gek eigenlijk dat het toch iets met je doet. Hier worden dus walvissen mee opgespoord en gedood. Ik dacht dat het verleden tijd was maar Noorwegen doet aan deze gedachte niet mee.Geert vindt langs de kant ook nog een stuk van een kaak van een dwergwalvis want de baleinen zijn duidelijk zichtbaar. We nemen een stukje mee voor de natuurtafel van zoon en dochterlief. We gaan uiterst voldaan naar huis en gaan morgen gezien het weer maar weer naar deze goede stek omdat we dan in ieder geval kunnen vissen en kunnen “ scoren” of liever gezegd in de terminologie van Geert “genieten” .
MAANDAG
We gaan weer naar de visfabriek en hebben het uit de kunst. Al bij de tweede worp vangen we een grauwe poon op hetzelfde kleine pilkerkje als maandag. Hilariteit ten top.
Leuk en ik had dit nog nooit gehad op kunstaas We vangen weer ontzettend veel op de pilker en de buit bestaat voor een groot deel uit makreel die ver boven de kilo uitkomt en koolvis met een verdwaalde pollak ertussendoor. We zien een grote terreinwagen aan komen rijden met mensen met hengels en die blijken hetzelfde idee te hebben als wij. Het blijken Belgen te zijn die hier al jarenlang komen. Ze kijken met verrukking naar de makrelen en ze geven een voorzetje door te zeggen dat ze makreel moeten hebben omdat ze willen roken. Uiteraard koppen wij dit balletje in door te zeggen dat ze de makreel van ons wel mogen hebben. Erg aardige mensen alleen vragen we ons beide af of de dame in het gezelschap het wel zo leuk vindt. Ze heeft haar regenpak / warmtepak zo hoog dichtgetrokken dat het echt een burka lijkt. Gelukkig is dit in Nederland verboden want je zag alleen twee ogen van het arme schepsel dat zichtbaar kou aan het lijden was. Haar man vertelde ons dat ze ook wel eens bij de bruggen op het eiland hadden gevist. Daar hadden we volgens hem ook nog kans op een gulletje. Na dit makrelenavontuur doorspekt met koolvissaus kregen we daar ook wel zin in en besloten om het eiland eens te gaan verkennen. Na tien minuten rijden van de visfabriek komen we bij paradijselijk stroompje. We kijken elkaar aan en zeggen direct….Hier moet zalm en zeeforel zitten. Geert gaat met een plugje aan de gang en ik met een klein shadje.
Terwijl ik bij de auto sta en nog aan het optuigen ben hoor ik geschreeuw. VISSSSS!!!!! Geert staat met een kromme hengel. In eerste instantie denkt hij dat het een zeeforel is maar ik zie de dikke kronkelende buik en haal hem uit zijn forellenvisioen. Een mooie gul van een pond of vier komt uit het kolkende water. Schitterend gewoon. We vervolgen na een half uur te hebben geprobeerd weer de reis naar de volgende brug. De volgende brug blijkt enorm hoog en beide hebben we geen trek in een hoogwerkershengelsessie. Dit is te gevaarlijk. Op naar de volgende. Daar aangekomen is het al wat beter. Slechts tien meter boven het water. Ook hier begint Geert met een plugje en ik met de shad. Verschillende technieken leveren altijd de meeste vis op omdat je direct ziet wat beter gaat. Ook hier vangt Geert gelijk langs de kant van de brug. Leuke “eetgul” rond de vijftig centimeter. Ik besluit het eens van de brug te proberen. Bij een van de pilaren kijk ik toevallig naar beneden. Doordat het geheel vrij goed in de luwte lag was het water vrijwel rimpelloos. Ik zie in het kristalheldere water een aantal gullen zwemmen in de buurt van de pilaar en vlak ervoor. Ik schreeuw naar Geert “Ik zie allemaal vis zwemmen”
Direct laat ik mijn shadje zakken ongeveer een meter bij een viertal gullen vandaan. Zonder zich veel in te spannen zwemmen ze er naar toe en de grootste van het kwartet zie ik met eigen ogen het shadje tergend langzaam naar binnen slurpen. “DOM, DOM”, bliksemsnel sla ik aan en een hengel als een hoepel is het resultaat. Geert komt aangerend en legt het vast voor vriend en vaderland. Nu kwam het volgende station.
Hoe krijgen we die vis eruit. Voorzichtig uitgedrild liggend aan het oppervlak werd de onfortuinlijke kabeljauw zich berustend in zijn lot naar de kant gesleept en daar geparkeerd in het blaasjeswier. Snel naar beneden en ophalen maar. Ruim 6 pond. Een glimlach van oor.
Waarschijnlijk een van de meest spectaculaire manieren in mijn hele leven. Van het begin tot het eind heb ik alles kunnen volgen in het kraakheldere water.
We vangen op deze manier een bak met gullen en gaan uiteindelijk super tevreden naar ons huisje. Als het weer niet meezit om met de boot weg te gaan hebben we toch genoeg alternatief om ons prefect te vermaken.
Als klap op de vuurpijl zien we vlak voor onze ogen twee enorme visarenden voorbijvliegen. Op het eiland zitten er heel veel, vogels met een vleugelspanwijdte van meer dan 3 meter.
Prachtig om ze eens in het wild te zien.
DINSDAG
Het weer is weer geen feestje dus we besluiten weer om naar de stekken van de vorige dag te gaan. Om u een lang verhaal te besparen wat een beetje lijkt op de vorige dag houden we het kort. Weer een superleuke kantvisserij bij de visfabriek met jetsers van makreel tot een kilo zwaar op superlicht materiaal. Gulvisserij van de bruggen en uiteindelijk aangekomen bij de haven van Edoy waar de veerponten aankomen uit Kristianssund. Geert heeft daar met de Belgen nog een redelijk tijd met aas op de grond gevist omdat daar volgens Magne en onze Belgische vriend goed platvis te vangen was en hij daar vorige zomer bij “Den Overzet “ een enorme “Pladijs” van 62 cm had gevangen. Ik moest weer direct aan vriend Peter Dohmen denken. Hij zou daarvan gaan “hyperen”. Ik heb er geen vertrouwen in omdat het al dik in oktober is en het al vrij koud is. Ik ga lekker met mijn spinhengel koolvissen vangen. Elke gooi is zowat raak en in het glasheldere water is het een feest om te zien dat honderden koolvissen ruzie maken wie het pilkertje van “ Pos”te grazen mag nemen. Rond twee uur in de middag gaat de telefoon en Magne meldt ons dat hij het wel een paar uurtjes wil gaan proberen op zee met zijn kotter “FREITIG”.
We ruimen onze spullen op en gaan richting huisje. Bij het vertrekken zien we de vader van Magne die met trots een enorm leefnet omhoog houdt. Grote gullen zitten in het net die hij met zijn schietfuikjes vangt nog geen vijf minuten varen van de appartementen. Die man is altijd bezig met vissen. Hij vangt zalmen met drijflijnen met kleine haring eraan en vangt kreeften in zelfgemaakte korfjes en aal met schietfuiken ….Een man naar mijn hart en op die leeftijd hoop ik ook zo te kunnen zijn.
Het vissen op zee houden we kort. Vriend Magne heeft zijn uiterste best gedaan om voor ons grote koolvis en grote gul te vinden maar het was zielig voor hem. Het weer werd alleen maar slechter en de wind trok aan tot zeer hard. Het enige positieve was dat geert zijn gerwenste lom ving. Hij had deze nog op zijn verlanglijstje staan. Hij werd dus op zijn wenken bediend. Tot overmaat van ramp begon het ook nog eens te slagregenen dus dit kunnen we alleen maar omschrijven met grote pech. Ook toen bleek Magne ook weer eens “Gentleman first class”, Hij kwam aan met een typische Noorse verwennerij. Gevulde krabbenschilden met krabbenpoten , krabvlees en krabbeneieren. SUPERLEKKER. Ook had hij een groot stuk bruin/rood vlees bij zich. Dit moesten we zeker proberen. 
Een Noorse delicatesse. “Walvisbiefstuk” Ik moest lachen en zei hem dat hij dit in Nederland niet moest vertellen omdat hij dan waarschijnlijk problemen zou krijgen met de milieubeweging.
Zijn nuchtere antwoord was. “Die mensen praten alleen maar over iets wat ze niet weten. Al eeuwen worden hier dwergwalvissen gevangen en gegeten. Voor onze kust stikt het ervan en ik eet het al mijn hele leven. De krabben waren ongelofelijk lekker en de walvis was om het te kunnen beschrijven een combinatie van vlees en lever. Gebakken als biefstuk was het erg lekker. Bij navraag bleek het om dwergwalvissen te gaan en niet om de grote grijze walvis, deze was verboden om te vangen maar de talrijke dwergwalvissen werden wel gegeten.
BINNENKORT VOLGT DEEL TWEE VAN SMULLEN OP SMOLA MET DE VANGST VAN TWEE ONVERVALSTE ZALMEN......
KIJK ALVAST EVEN OP DE WEBSITE MET ALLE GEGEVENS
