WOENSDAG
Als we opstaan is het bladstil, als een sprookje. De ene kant van het eiland is inktzwart en de andere kant van het eiland is staalblauw en zonnig. Maar zoals u weet bestaan sprookjes niet en in een poep en scheet kan het hier veranderen. Helaas komt de wind van de slechte kant en ik kijk Geert aan en voorspel hem dat het in drie uur spookt op zee. Geen twee minuten later belt Magne en wil het een tweetal uren proberen voordat de storm begint. We gaan weg met de kotter en inderdaad is het vlakker dan ooit. We stomen direct door naar de plek die Magne weet als een goede stek voor grote gul en koolvis. De foto’s in de fileerruimte zijn stille getuigen van het feit dat er in de zomer grote vis wordt gevangen. We maken een jammerlijk verhaal heel kort. Magne probeert van alles en er wordt ook wel vis gevangen in de vorm van wat lom kleine koolvis en een baby lengetje maar het weer wordt weer zo slecht dat we genoodzaakt zijn om naar huis toe te gaan.
Het weer blijft altijd een onvoorspelbare factor. Als we terug zijn gaan we natuurlijk niet uit ons neus zitten graven dus we besluiten weer naar de brug te gaan om daar met licht materiaal in de vorm van kleine twisters en shads op gul te vissen. Magne wil ook mee om het een keertje in het echt te zien. Hij heeft nu wat minder aan zijn hoofd omdat alle toeristen weg zijn. Wij waren de enige gasten.
Aangekomen bij de brug gaan we direct naar de plek. Geert zegt nog tegen me “ wedden dat ik er binnen vijf minuten eentje heb!” Ik loop naar de stek en laat mijn shadje in het kraakheldere water zakken en Magne kijkt over de railing van de brug. Helaas staat er erg veel wind dus van gullen zien is geen sprake. Op de kop af vijf seconden later krijgt ik een dreun op mijn hengel en staat deze zo krom als een hoepel. 
Magne kijkt me ongelofelijk aan en begint te lachen. Hij heeft gezien hoe het werkte. Hij krijgt telefoon en hij moest direct weg. We maken de dag hier vol met voor ons beide een heerlijke visserij .met hindernissen in de vorm van een tien meter hoge brug. In de zomer worden hier ook grote schollen en heilbotten gevangen tot vijftien kilo.
DONDERDAG
U zult het niet geloven maar de dag begint weer bladstil. Een zee om van te “zeewatertanden”, mar als we naar de horizon kijken zien we het front al hangen en weten dat het in een korte tijd weer zal spoken. Magne komt met een leuk idee. Zijn vriend Jan Erik vangt aan de andere kant van Smola met korven kreeften en hij vraagt of we mee willen gaan om te kijken. De wind is daar ook lang niet zo erg Natuurlijk willen we dat. Weer een nieuw avontuur. Onderweg stoppen we even om te vissen maar meer dan wat kleine gul en een kleine lipvis is het niet. In de schietfuiken die Magne ophaalt zitten mooie gullen en een dikke bot.
We begrijpen nu ook steeds meer dat de Noren zo weinig vissen met de hengel want hier zit zoveel vis en iedere Noor in de buurt van het zeewater vist wel met netjes en vangt zo meer dan voldoende om te eten.
In de grote kreeftenkorven van Jan Erik zit uiteindelijk een knijter van een kreeft die richting de drie kilo gaat. In Oslo brengt dat gauw 500 kronen de kilo op. Houd maar 8 kronen in een Euro, dus met recht een prijzig beestje.
Als klap op de vuurpijl krijgen Geert en ik van Jan Erik een kreeft om mee te nemen naar Nederland. Uiteraard moeten we die koken en dan proberen om langs de douane te krijgen.
Als we terugkomen in het haventje besluiten we om weer naar de brug te gaan. Met slecht weer zijn de visfabriek en de bruggen goede alternatieven want hier vang je altijd vis. Bij de brug aangekomen blaast te storm recht in onze gezichten en is het geen pretje met twee graden. Ik krijg van mijn vrouw een SMS dat zij met 20 graden in het klimduin loopt en verdwaald is. Lachen dus, verdalen in Nederland met die temperatuur. Na een uur hebben we geen stootje gehad en besluiten om naar de visfabriek te gaan. Op hetzelfde moment dat ik Geert roep om weg te gaan krijgt Geert een dreun op zijn hengel en landt een mooie gul van rond de vijf pond. Die wilde zeker nog even graag mee.
Op naar de visfabriek om jumbo’s van makelen te vangen.
Op weg naar deze goede stek komen we langs meerdere kleine bruggetjes waardoor het zoute water met grote kracht naar binnen stroomt. Op dezelfde plek waar Geert eerder in de week een mooie gul ving aan zijn plugje stoppen we even en ik zeg nog tegen Geert “ Effies vijf minuten gooien en dan weer weg” Die vijf minuten werden dus in totaal drie uur. Geert gaat weer met zijn blauwe Rapala plugje aan de gang en ik besluit om met een zilver met zwart zeeforellen lepeltje van 24 gram te gooien. In de stroom zit vijftig meter verderop een versnelling met een kunstmatig gelegde stenen obstakel. Hier zit een schitterende draaikolk en hier moet vis zitten. Bij de eerste worp is het een kolvis van rond de dertig centimeter en bij de tweede worp is het al bingo. Ik zie een donkere schim achter het lepeltje aanzwemmen maar hij pakt het niet. Ik versnel even en gelijk pakt de vis het lepeltje. Een kleine zeeforel van rond de dertig centimeter komt uit het water en valt voor mijn voeten op het zeewier. Ik probeer het visje nog te grijpen om aan Geert te laten zien maar het spartelt naar het water en is in oogwenk verdwenen. Mijn adrenaline spiegel is gestegen tot het rode lampje. Ik schreeuw een paar vrouwelijke delen over het water…..Ik baal over het verlies van de zeeforel. Ik denk aan Barry Stevens “ Vooral Doorgaan”
Na een aantal kleine koolvisjes en twintig minuten verder krijg ik een dreun op mijn hengel en is het bingo. Voor me in de stroming komt de koning der vissen in alle glorie uit het water. Ik schreeuw in uiterste verrukking “ ZALM” naar Geert en deze komt snel in mijn richting. 
Ik weet niet hoe snel ik na de drill de vis de kant op moet slepen omdat mijn zeeforelfiasco nog te vers in mijn geheugen zit. Binnen is binnen. Er worden de nodige plaatjes geschoten en de vis wordt keurig teruggezet in een bakje met de sticker “ koningsdiner met ouders, vrouw en kinderen. Nog geen tien minuten verder weer een kleine zeeforel die gelijk weer mocht zwemmen vanwege zijn lengte. Uiteindelijk als het water duidelijk over hoogste punt van de vloed is krijg ik weer een dreun. Weer volgt een spectaculaire dreun en komt de vis meerdere keren vol uit het water. Weer een zalm schreeuw ik.
Het belangrijkste wat ik geleerd had in Denemarken was het strak houden van de lijn en bliksemsnel draaien. Als de lijn slack valt dan is de vis vaak los.
Ik breng de vissen naar de auto en ga aan de andere kant van de rivier vissen om het daar eens te proberen. Geert staat nog steeds aan de andere kant en hij houdt ineens een mooie grote vis omhoog. ‘ Mooie Vis alleen van het verkeerde soort
schreeuwt hij. Midden in de stroom heeft een gul van een pond of vijf zijn lepeltje gepakt. Voldaan gaan we naar huis. Wie had dat gedacht. We zouden er maar vijf minuten blijven maar 4 koninklijke vissen veranderden dat. Thuisgekomen gaan we direct de foto’s bekijken en in een oogwenk zit het huisje vol met allemaal vrienden…..Peter Palm van Palm Angelreisen in Duitsland, Martin een vriend van Magne, Magne zelf , Geert en ik hebben even een mannenparty. 
Zonder lingerie maar met een fles met schippersbitter en een fles met Fux ( Duitse kruidenbitter) Er worden honderden foto’s op de laptop bekeken en uitgewisseld.
De taal van de hengelsport is gelukkig internationaal en nu blijkt ook weer dat 1 foto meer zegt dan duizend woorden. Ik zeg tegen Geert dan ook dat ik nog nooit over een week kantvissen zoveel geschreven heb. SMOLA is super voor bootvisserij en kantvisserij. De ontvangst en de huisjes zijn er geweldig. Op slechts tien uur van Oslo. Jammer dat zoveel mensen naar Hitra gaan, Smola heeft nog veel meer te bieden.Kijk voor de lol maar eens op de website
Als u direct boekt scheelt u dat enorm. Een plek om aan te raden.
Voor meer inlichtingen p.pos@hengelsport.com
