Freddie had al zo vaak aan zijn vader gevraagd om een keertje mee te mogen met het bedrijvenuitje van de VU uit Amsterdam. Maar ja daar hoort natuurlijk wel een leeftijd bij. Er moet met een zeehengel gevist worden en er moet met veel zwaarder lood worden gevist. Uiteindelijk was het dan deze zomer zover. Er mocht meegevist worden met de "Mannen" Het werd een feest waar alles als een puzzel in elkaar paste.

De boot ( Mercuur) was top, de organisatie en natuurlijk ook de visserij. Volgens Freddie was zijn vader tegen zijn kruit niet opgewassen en had Freddie al een bodem met mooie lekkere makrelen terwijl zijn vader nog maar net ��n visje had....Zou het dan toch die zware shag zijn?? In geuren en kleuren werd er mij verteld hoe hij de snelle rovers had gevangen. Met het vuur in zijn ogen werd met trots de foto's op zijn digitale camera bekeken.
 



Dit was dus puur genieten en geloof me maar echt niet alleen voor dit mannetje. Ook pa was heel trots want het was een topdag zonder de gevreesde zeeziekte. Dat kan als het even fout gaat een kind voor zijn leven genezen van deze heerlijke bezigheid.

 Ik zie dit liever dan al die bankzittende computergamende vierkante ogen kinderen die met een wit smoeltje 's avonds hun bed in duiken. Nu ging Freddie slapen met een verhaal en twee kalrode wangen en rozig als een poes. Zijn wens was uitgekomen. Hij hoorde er nu ook bij.

Hugo is zes jaar en had na het afzwemmen  voor het zwemdiploma B ook een zoute wens. Hij wilde zo graag een geep vangen. Hij had ze gezien nadat hij met zijn vader en moeder naar het strand was geweest. Hij was met pa even de pier opgeweest en had daar de mooiste zilveren vis gezien van zijn leven. De volgende dag dus met vader naar de pier en hij mocht alles zelf doen. De enige hulp die hij kreeg was het in elkaar zetten van het lijntje voor geep met een dobber met schuifsysteem. Of de duvel ermee speelde, bij zijn eerste worp sprong er al na 5 minuten een geep achter zijn dobber. Wat een feest.

Twee glunderende ogen en een gelukkige geep want hij werd weer keurig teruggezet. Ook zijn tweede worp werd een succes omdat en in een flits een dobber werd weggescheurd van het oppervlak. Een prachtige makreel nam het met een sneltreinvaart mee onder water. Alleen moest er even geholpen worden met het over de stenen tillen van de vis.
Deze mocht bij mama in de oven met verse pommedores en uien. Wat had dit kereltje een pret. In totaal 11 gepen en 18 makrelen. Hij was werkelijk na deze dag helemaal uitgeteld.

Het liefst wilde hij direct naar huis terug naar mama om het grote nieuws te vertellen maar gelukkig stak ik daar een stukje stok voor en wist ik het te rekken tot 14.00 uur. Ook nu weet ik zeker dat we weer een zieltje hebben gewonnen voor het zeevissen.

KINDEREN ZIJN ECHT NIET TE JONG OM TE ZEEVISSEN.