VLIEGREIS
We hebben toch maar gekozen voor een vliegreis naar dit betoverende eiland 100 kilometer boven de poolcirkel. We hebben maar 8 dagen vakantie en willen dan ook zoveel mogelijk vissen en niet drie dagen in de auto zitten. We vertrekken om 8 uur in de morgen en maken een drietal tussenlandingen. Vreemd genoeg ervaren we het geen van drieën als vervelend. Even lopen, een bakkie vreemde koffie en we gaan weer naar het volgende station. Als je eenmaal boven de immense bergketens vliegt met de uitgestrekte ijsvlakten er tussenin, realiseer je je wat een extreem land dit is en dat de mensen die hier leven echte mannetjesputters moeten zijn.
Om vier uur 's middags landen we in Hasvik, Een piepklein vliegveldje op het eiland Soroya. We krijgen als we uitstappen een draai om onze oren. Toen we instapten was het in Nederland 25 graden, hier is het dus net boven het vriespunt en er ligt nog bijna 1,5 meter sneeuw. We worden opgehaald zoals afgesproken en we gaan naar het Soroya Havfiske senter in Breivikbotn.
SCHITTEREND GELEGEN
Het is dan wel de eerste week van mei maar hier is het nog een witte wereld. Speciaal voor onze komst heeft men een weg gegraven naar ons onderkomen. We lopen letterlijk door een haag van sneeuw, dit hebben we in Nederland nog nooit meegemaakt. Het huisje waar we in logeren is niet groot maar ruim voldoende voor drie vissers die er alleen maar eten en slapen. We kijken in de fjord, en we genieten van het uitzicht. Meteen naar beneden naar het haventje om eens polshoogte te nemen. We lopen in de plaatselijke visafslag en zien bakken vol met gestripte gul liggen. Ons hart begint sneller te kloppen. Op een gegeven moment worden mijn ogen zo groot als schoteltjes. Er ligt een zeewolf helaas zonder kop, die zo gigantisch moet zijn geweest dat het kwijl in mijn mond loopt bij de gedachte zo een ding aan mijn hengel te hebben. Er ligt ook een aantal heilbotten alleen zijn die niet spectaculair groot. Na alles te hebben bekeken gaan we de hengels klaarmaken, we willen vissen.
VISMOGELIJKHEDEN
We hebben zoveel verhalen gehoord over dit gebied, onder andere van Dennis Lurks en van Nils Erik Nilsen, dat de verwachtingen hoog gespannen zijn. Lamme armen en bakken met vis, gullen van meer dan 15 kilo, zou het dan echt geen visserslatijn zijn. Hopelijk komt mijn persoonlijke wens uit door nu eindelijk eens een zeewolf te vangen. Nils Erik zei me dat wanneer het weer het toeliet het bijna onmogelijk was om GEEN zeewolf te vangen. Adrenalinespiegel tot aan het dak dus. We hebben allemaal een hengeltje opgetuigd en proberen ons geluk net achter de afslag. We hebben vanuit Nederland schitterende zagertjes meegenomen van Topsy bait. Na een drietal uur te hebben gevist gaan we naar ons huisje terug met een schamele vangst van vier kleine gulletjes. Uiteraard hebben we deze onfortuinlijke beestjes weer teruggezet. We komen er al snel achter dat je hier absoluut een boot nodig hebt. Morgen beter.
24 UUR PER DAG LICHT
Een paar keer per nacht zijn we wakker geweest omdat je gevoel zegt dat er iets niet klopt. Het wordt er absoluut niet donker. Een heel aparte ervaring. De volgende dag is het prachtig weer en weinig wind. Helaas is de boot waar we mee weggaan niet in orde en komen we niet ver de zee op. We blijven in de fjord en vangen een paar mooie gullen tot een pond of tien. Thuisgekomen melden we het mankement aan de motor. We krijgen te horen dat bij goed weer we de volgende dag met een grote boot weggaan onder leiding van een oud beroepsvisser. (Ergjil) Vrolijk keren we huiswaarts wachtend op de grote morgen. We kaarten tot middernacht bij daglicht.
HEBBEN WE DIT VERDIEND?
Wakker worden met een gierende storm en slaande regen. Een desillusie in de reinste zin van het woord. Het wordt dus weer kaarten, lijntjes knopen en kijken naar een onverstaanbare Noorse nieuwslezeres. Gelukkig hebben we de labtop mee en gaan we een verslag maken voor de mensen thuis. Uit pure verveling maken we allerlei fotoanimaties met het photoshop programma. Heel triest maar waar, dit weer blijft vier dagen de kust onveilig maken. Alleen in de avond als de storm een beetje afneemt dan gaan we op tien minuten van de haven in het midden even vissen om het gevoel te blijven houden. Kleine schelvis, gul, lange schar, schar, zeewolf en koolvis komen er boven water. Je moet toch wat. Met nog 1 dag in het verschiet zijn we ietwat teleurgesteld.
JAN SIMONSEN EEN GASTHEER, FIRST CLASS
We hebben Jan leren kennen als een zeer innemend mens die iedere dag kwam informeren naar de vangsten van de dag. Hij is daar niet altijd aanwezig maar is de manager op afstand. Hij was zichtbaar aangedaan door het waardeloze weer. 's Avonds trad hij op in de plaatselijke pub en we waren werkelijk verbaasd over zijn muzikale kwaliteiten. Hij vertelde later in zijn bescheidenheid dat hij een tijdje zijn brood had verdiend in de muziek. Hij speelt weergaloos op keyboard en heeft een heel goede stem. Als je gaat stappen, schrik niet van de prijzen, want een half litertje bier kost je f 18.- . Heel moeilijk om daar zonder gewetensbezwaren dronken te worden. We gingen om 0.1.30 naar bed met nog gewoon daglicht om ons heen. Het bleef steeds een rare ervaring.
ERGJIL JE BENT EEN TOPPER !
Wakker worden en gelijk naar buiten kijken. Een waterig zonnetje en weinig wind. We gaan zeker weg. . Inderdaad, onze visgids en uiterst sympathieke Ergjil wenkt ons op afstand. Zijn motor is al warmgedraaid en we gaan dus weg. Na twee uur komen we aan op de visgronden. We doen in verband met de stroom en wind maar een pilker van 400 gram erop. Na een tiental halen is het bij alledrie raak. Schitterende schelvis verschijnt er aan het oppervlak en Peter heeft er zeker eentje van 4.5 kilo. De schipper maakt duidelijk in Noors/Engels dat hij het driftje nog eens maakt omdat het grote "hyse" zijn. Na een twintigtal driften zijn er drie kisten tot aan de nok gevuld. Op de achtergrond horen we de klanken van een Noorse kerkdienst en we staan onder het genot van religieuze klanken de ene grote gul na de andere te drillen. Het lijkt echt de wonderbaarlijke visvangst. We laten de schipper weten dat hij onze vis mag hebben. Als dank besluit hij om dan nog een uurtje door te vissen. Het gaat echt als een speer en Ergjil besluit dan ook om met een typisch Noors vistuig "de juksa" zijn steentje bij te dragen. Eindelijk heeft hij er ook eentje Na een tijdje ziet hij wel dat wij met onze pilkers veel meer vangen dan hij.
De pilkers hebben we gewoon gemaakt van een bureaustoel en volgegoten met lood. Heel vreemd vangen ze ook beter dan de andere pilkers. Ook zien we duidelijk dat een muppet op de dreg meer vis oplevert Met bewondering staat hij te kijken en hij begint de vis te strippen. . Inmiddels staan er zes kisten vis tot aan de rand gevuld. We gunnen hem van harte dit zakcentje want zijn ijver om ons een topdag te bezorgen straalt er vanaf. Hij kondigt aan dat het de laatste drift wordt. Allemaal hebben we last van onze armen. Alsof de duvel ermee speelt slaat mijn hengel krom als een hoepel en ik moet me goed tegen de reling aandrukken. Aan het enorme bonken op mijn 50lbs spinhovenhengel herken ik een gul maar dat moet dan wel een buffel zijn. De schipper glundert. Hij had het de hele week al verteld dat er enorme vissen rondzwemmen maar nu werd het werkelijkheid. De dag ervoor hadden we gehoord dat de grootste gul tijdens het visfestival gevangen niet minder dan 37,5 kilo was! Kun je nagaan wat er door je heen gaat. Na een drill van ongeveer een goed kwartier komt er een enorme witte buik boven. Een gul van 1.24 cm en een goede 16 kilo zwaar. Een beter eind kon ik me niet voorstellen. Al strippend gaan we terug naar de haven met een drietal zeer tevreden vissers. Als het weer de hele week goed was geweest kan ik me nu de verhalen van Dennis en Nils Erik voorstellen. Wat een onvoorstelbare hoeveelheid vis moet hier nog rondzwemmen. Volgens de schipper zwemmen er in de zomer miljoenen koolvissen rond tussen de 5 en de 15 kilo en zijn dan werkelijk topsport op een lichte hengel. Wat een gebied! Uiteraard gaan we er volgend jaar in de zomermaanden naar toe om het eens in die periode te proberen.
