Hele volksstammen gaan per jaar naar Noorwegen met maar 1 doel….Vis vangen en het liefst groot ook. Zoals u weet is een kanjer vangen een wens maar of die wens uitkomt is maar net de vraag. Als je aan de meeste Noorwegengangers vraagt wat ze hebben gevangen of denken te gaan vangen dan is het bijna altijd….”Kabeljauw” met als wens een echte kabel”U”. Een magische grens van 20 kilo…is voor velen een droom en of die werkelijkheid wordt, is gewoon een kwestie van een aantal factoren die allemaal juist moeten zijn anders kunt u het gewoon vergeten. Ook willen veel mensen een zeewolf vangen en een klein groepje doorzetters gaat voor de magische “platte” de heilbot.
Deze vis is voor velen niet weggelegd omdat ze er gewoonweg niet speciaal op vissen en omdat ze vaak het dier dat enorme afmetingen kan bereiken verspelen. Het grootste exemplaar dat door onze schipper in Lauklines met netten was gevangen in zijn actieve vissersloopbaan was 280 kilo……..U begrijpt het al…..Dan kun je met een gewoon hengeltje wel inpakken en heel snel wegwezen, eruit krijgen is dan gewoon een illusie en pure science fiction. Om de echte grote vissen aan de haak te slaan moet u gewoon een aantal stelregels in acht nemen. Ten eerste moet u in de juiste periode zijn en die ligt voor de echt grote kabeljauwen in de winter en begin lente, tussen half februari en eind maart.
Voor heilbot is dat begin lente tot begin zomer. Voor de echt grote koolvis is dat meestal zomer tot begin herfst.
Ten tweede, U moet in het juiste gebied zijn. In het Noorden is de kans voor een buffel van een kabeljauw gewoon veel groter dan in de rest van Noorwegen. Ik ben er nu 48 keer geweest en durf de stelregel te hanteren dat hoe hoger je komt, des te groter de kabeljauw wordt, maar de hoeveelheid soorten nemen wel af.
Ook in het Noorden is de kans op een heilbot veel groter. Onze gids in Lauklines (Markus) had er afgelopen seizoen meer dan 100 gevangen en bijna elke trip die hij maakte leverde heilbot op. 
Markus heeft in Zweden een professionele opleiding gedaan voor visgids. Voor zover ik weet is dit de enige professionele opleiding voor visgids in Europa. Hij is slechts 23 jaar oud, maar hij weet precies waar hij het over heeft en is heel goed in de omgang met mensen. Hij spreekt goed engels en is altijd bereid u te helpen met welk probleem dan ook. De eigenaar Andreas zit achter de schermen alle zaken te regelen en twee visgidsen / handymannen ( Stefan en Markus) regelen de zaken op het kamp. Perfect geregeld dus. Ze wonen in de buurt van de huisjes in een groot wit appartement boven het vrieshuis waar de schoongemaakte vis in kan worden bewaard. Ook dit is superschoon en perfect onderhouden.Als u gevist heeft gaat u met de vangst naar een fileerhuis wat vlak voor de steigers ligt. Als de vis gefileerd is gaan de vellen en ingewanden in de bak terug en er wordt gevraagd of dit honderd meter vanaf de steiger in het diepe water kan worden geleegd. Daarna wordt het fileerhuis met de aanwezige tuinslang schoongespoten zodat u niet met die vistroep in het huisje hoeft te komen. Alleen wat eetbare filet wordt meegenomen. De huisjes zijn van binnen namelijk echt super de luxe met echt goede pannen en ruim bestek een magnetron een oven en een vaatwasser. Ruime slaapgelegenheden in alle huisjes en in de grotere huisjes zijn twee badkamers aanwezig. Nog nooit heb in Noorwegen zoveel mogelijkheden gezien voor het zeevissen vooral als het weer wat slechter is. Ook in de omgeving zijn veel meertjes waar het goed vissen is op forel zoals de bekende supermooie arctic char, u weet wel die forel met die mooie rode buik en schitterende met wit omrande vinnen.
Heilbot vangen kun je in veel plaatsen in Noorwegen wel vergeten. Daar is het haken van zo een schitterende "plaat" gewoon een “luckie” Ook voor de zeewolf geldt dat het in het Noorden gewoon vanaf de lente tot midden in de zomer super is als je de plekken weet. 
Markus zegt zelfs dat er in Lauklines nog nooit iemand is geweest die er GEEN eentje heeft gevangen als men er speciaal op ging vissen. Ten derde, De haring moet er zijn of in iedere geval kleine prooivis. Gegarandeerd dat de grotere jagers in de vorm van grote koolvis en kabeljauw en heilbot er ook zijn. Via Ulrike Katrin Peters van Innovation Norway hadden we een adres gekregen in het hoge Noorden. Een paar honderd kilometer boven de poolcirkel.
Uiteraard even gekeken op het internet wat het weer deed. Terwijl mijn vrouw in haar bikini in de tuin ligt gaan we dus naar een gebied waar nog veel sneeuw ligt met een middagtemperatuur van rond de nulgraden en waar het in de nacht nog vriest. De gedachte dat er erg veel kabeljauw gevangen wordt en er een heel grote kans bestaat op het vangen van een heilbot maakt erg veel goed. Ik meld bij vriend Geert dat we naar LAUKLINES op heilbotmissie gaan. We gaan het met natuurlijk en met kunstaas proberen. ( SPRO heeft perfecte meerval / heilbot haken in het assortiment. LS - 4644 F )
Als u dus snel klaar wilt zijn is dit de haak die u echt hebben moet.) Via de eigenaar Andreas en via de visgids Markus horen we dat er veel kabeljauw wordt gevangen. Niet meer de buffels zoals in februari maart maar nog steeds vissen tussen de 4 en de 13 kilo. Via het mooie programma Google Earth zoeken we de plek op en zien we dat we in het KATTFJORD vissen. De tickets worden via internet geregeld en komen keurig op tijd. Uiteraard maken we een lijstje van wat we moeten meenemen om daar niet voor problemen te staan. Je zult zien dat je altijd teveel meeneemt. Elke keer blijkt dat weer. Omdat we volgens de kalender springtij meemaken nemen we ook wat zwaardere pilkers mee omdat het dan gewoon wat harder stroomt dan normaal. Zaterdag 28 april vertrekken we om 1 uur van het bomvolle schiphol. Volgens het nieuws wordt het weekend het drukst van het jaar omdat steeds meer Hollanders naar zonnige oorden willen gaan in de meivakantie. Na 1.30 uur komen we in Oslo aan en moeten we een ruim uur wachten voor de aansluitende vlucht naar Tromsø. Een voor Noorse begrippen bruisende stad omdat het de universiteitsstad is van het hoge Noorden, zodat er altijd wat te beleven is. In Tromsø aangekomen staat er een uiterst vriendelijke dame op ons te wachten van de taxicentrale die ons naar LAUKLINES zal brengen. Het winterse landschap valt ons direct al op en we zijn blij dat we goede kleding bij ons hebben. Na een tochtje van een half uur komen we aan in het knusse en oergezellige Lauklines. Het is een authentieke plaats die als handelspost fungeerde. De huisjes staan echt aan het fjord en u kunt vanuit uw huisje vissen.
We waren beide zo scherp als een naaldje. Iedereen die een verre reis maakt kent waarschijnlijk dat gevoel wel. Je bent geen minuut op de stek of je wilt vissen en het liefst zo snel mogelijk. Allebei zijn we ook verbaasd als de Duitsers op het viskamp nog tot half twaalf op hun nest liggen. Dan ben je echt niet wijs.
De mooiste tijd van de dag in je nest liggen en niet vissen. Wat dat betreft is Geert net als ik uit een heel ander hout gesneden.
Geert kon zich dan ook niet bedwingen en had al binnen een uur na aankomst zijn hengel in het water. Hij wil zo snel mogelijk met zijn lijn in dat water zitten of was het nu liggen. 
We maken kennis met Andreas de visgids en die laat ons snel de winkel zien waar alles te verkrijgen is wat u nodig heeft. Al snel valt mijn oog op een sticker van Nederlanders die ons voor zijn geweest. Er hangt een sticker van de zeevisclub “ De slappe wurm” Ik krijg gelijk een andere ingeving bij dit woord maar dat zal ik maar letterlijk en figuurlijk in het midden laten. Volgens insiders had Geert daar de laatste tijd last van.
Het winkeltje heeft ook voor de mindere goden alle onderlijnen kant en klaar hangen zodat u direct kunt zien wat de beste montage is. Tevens heeft hij voor ieder huisje een infomap gemaakt met handige info over de te vangen vis in meerdere talen. Daarna gaan we naar de boten en krijgen instructie.
We krijgen te horen dat uit respect voor de overtuiging van Andreas we niet voor 12 uur op zondag mogen uitvaren. Uiteraard respecteren we dat. De boten zijn echt splinternieuw en op een aanplakbord staat te lezen dat de spullen nooit ouder zijn dan 2 jaar. Nadien worden de boten en motoren verkocht en nieuwe worden weer aangeschaft. Tijdens ons verblijf zijn we getuige van het feit dat Andreas een boot verkoopt aan een sportvisser uit de buurt. Zondagmorgen: Ik kan zoals gewoonlijk niet lang in mijn bed blijven en sta met mijn hengel 5.30 op de steiger en ga aan de gang met een mini pilkertje van 28 gram, om de tijd te doden tot 12 uur. Het is snijdend koud en er valt een ijskoude miezerregen. Geen kromme hengels en alleen maar kleine koolvis. Geeft niets. Ook deze kleine rovers geven genoeg sport. Na anderhalf uur verschijnt ook vriend Geert ten tonele en al snel staat we beide te vissen op de kleine felle rovers die niet van onze pilkertjes kunnen afblijven. Als snel valt het op dat het met afgaand tij het beste gaat. Volgens Marcus zijn vanaf deze steigers in de zomer grote koolvissen tot 8 kilo te vangen en ook veel grote schollen en scharren. Als we genoeg gevangen hebben besluit Geert het op de grond te proberen met een stuk vis. Ik maak een lijntje met zagers. Helaas hebben de zeeduizendpoten de reis niet overleefd waarschijnlijk doordat ze de luchtdruk en de temperatuur op een hoogte van 10.000 meter niet zo prettig vinden. Helaas alle zagers waren dood en met de dode zagers hebben we niet één keertje beet gehad. Blijkbaar waren de platvissen er niet want ook met een dode zager is het normaliter goed vangen. We vangen even voor 12 uur nog even 20 kleine koolvisjes om als aas te fungeren. Kleine koolvis is voor iedere grote rover in het hoge Noorden het meest gegeten visje dus als aas zijn ze perfect. De motor is een 25 pk Tohatsu en loopt direct bij het omdraaien van het sleuteltje.
We krijgen ook een geplastificeerde zeekaart mee met een telefoonnummer voor in het geval van nood. Alles is perfect geregeld.Geert geeft de voorkeur om het maar direct te proberen op de stek die Andreas ons heeft verteld waar een grote kans bestaat op heilbot. Het is slechts een twintig minuten varen met rustig water. Gullen hebben we al zovaak gevangen en de spanning van een grote plaat aan je hengel staat ons beide wel aan. Helaas is het water niet rustig en we doen er precies een half uurtje over. Onderweg komen we drie Lithouwers tegen die ons niets willen vertellen over hun vangst dus varen we direct door. Bij de plek aangekomen hebben we beide een licht pilkertje erop want het water is slechts tussen de 30 en de 60 meter diep. Ikzelf heb een stingsilda van 100 gram en een geel met rood pilkertje van SPRO van 150 gram naast me liggen. U zult het misschien niet geloven maar we laten beide de pilkers zakken en binnen tien minuten krijg ik de bekende tik op mijn hengel en voel ik een heerlijk licht pilkerhengeltje in mijn hand bokken. Toch voelt het niet als een gul met zijn zware bonkende klappen. Het komt makkelijk naar boven en gaat dan meteen heel snel met schokken naar beneden. Het doet me denken aan hetzelfde gevoel tot ik met spiering bij de sluizen in Den Oever stond te vissen. In het glasheldere water komt een bruine schim naar boven. HEILBOT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Dat is toch echt ongelofelijk. De eerste vis in Lauklines van betekenis is een heilbot. Het is dan wel geen platform zoals ik een aantal jaren geleden in Canada ving van 116 kilo maar dat is niet belangrijk. Het is een Noorse heilbot. We maken met wonderschone achtergonden mooie foto’s. Omdat de vis kleiner is dan 60 cm laten we hem vrij. Dit is de minimummaat voor heilbot. Hij zat goed gehaakt dus geen enkel probleem, deze overleeft het onder probleem. Ik krijg de felicitaties van Geert en we hopen op meer. Geert gaat een andere montage maken en gaat over tot het gebruik van een lekkere verse koolvis geprikt op een heerlijke meervalhaak van Spro met als garnering een staartdreg 6/0 voor als hij hem van achteren pakt. Op het pilkertje blijf ik goed vangen al is het geen heilbot meer. Mooie gullen tussen de 4 en de 9 kilo komen boven en mogen allemaal weer zwemmen. We proberen het iets dieper tot 80 meter en er komen zelf doubletten van gullen binnen. 
Geert vangt aan zijn dode koolvis zelfs een mooie leng van rond de meter. We zitten echt te kicken in de boot omdat de wind ook gaat liggen, het wordt alleen maar beter. We gaan toch maar weer iets ondieper op die enorme zandplaat vissen. Na weer een aantal gullen krijgt Geert beet op zijn dode koolvis. Volgens de schipper is de dood aas methode altijd goed omdat bijna 60% van al de prooivissen uit koolvisjes bestaat. Ook kleine schelvis is een perfect aas. Geert neemt zijn tijd omdat de vis natuurlijk een grote aasvis en grote haken naar binnen moet werken.
Als de vis duidelijk weg wil zwemmen wordt de haak pas gezet en na een prachtige dril van zeker tien minuten komt uit het glasheldere water ook voor Geert zijn eerste heilbot aan het oppervlak. Deze is groter en Geert gilt….Missie geslaagd…Hier komen we voor. Wat een prachtvis in het water, bruin met allerlei vlekken zodat hij perfect gecamoufleerd is op de bodem. De haak zit perfect in de bek. Deze vis mag mee voor de pan.
We moeten wel, omdat in de consternatie om naar deze superstek te gaan ons voedselpakket in Nederland is blijven staan en we dus aangewezen zijn op het eten uit de zee. We hebben beide in de Sinaï en Korea gediend dus zien we dit alleen maar als uitdaging. Het wordt dus gekookte en gebakken mosselen die in grote aantallen groeien bij ons huisje en gebakken en gepocheerde heilbot a naturel. We vissen door met allerlei soorten aas en vangen heel veel vis. Vooral prachtige gullen, wat schelvis, en leng. Voor de eerste dag en maar een paar uurtjes vissen was de eerste dag al een toppertje. We kijken al uit naar dag twee als we met een beroepvisser meegaan naar zijn eigen stekken. Markus gaat dan ook mee en zal ons het nodige vertellen over dit gebied. Als we terugkomen komen alle andere gasten kijken en verwonderen zich over onze vangst. Zij nemen echt alles mee en hebben alleen geen heilbot. Alleen gullen is de buit en nemen dit mee naar Lithouwen. Als we alleen op gullen hadden gevist had we dertig keer meer vis kunnen hebben maar heilbotvissen is veel spannender.
MAANDAG:Om acht uur exact ligt de schipper ( Steinar) aan de kade en vertrekken we richting de heilbotstekken. Ook zijn zoon Omar is van de partij. Steinar is een enorm sympathieke kerel die vol zit met de mooiste verhalen. Uiteraard vist de man beroepsmatig met netten en is dus wel wat gewend. Zijn grootste zeeduivel ligt rond de 80 kilo en zijn zwaarste zeewolf lag rond de 50 kilo…..Zijn grootste kabeljauw was ruim veertig kilo. Hij besluit eerst om even naar een plek te gaan waar veel roodbaarzen zitten. Het water is daar erg diep en er komen inderdaad roodbaarzen boven alleen is de afmeting van dien aard dat hij besluit om door te varen naar de heilbotten stek. Marcus vist met een pilker versierd met lichtgevende octopussen en ik ga weer met dat lichte pilkertje aan de gang en houd ook een dood aas methode klaar. Geert gaat direct met de dood aas montage aan de gang. In principe is dat heel eenvoudig.
Je neemt een hoekafhouder en haalt de hoofdlijn hier doorheen. Dan maak je aan de hoofdlijn een goede kwaliteit wartel vast en hieraan komt een 1/00 mm onderlijn van ongeveer een meter met een 9/0 LS 4644 F meervalhaak van Spro en een goede kwaliteitsdreg no. 6/0 De haak komt in de kop van de koolvis en de dreg 5 cm voor de staart. Als gewicht 300 gram om het goed tegen de grond te houden. Na ongeveer een half uurtje driften over een rommelige bodem van steentjes krijgt Geert een mooie aanbeet. Eerst denkt hij dat hij vast zit maar als de top begint de stoten blijkt het vis te zijn. Hij staat te shaken omdat dit andere koek is dan de vissen van gisteren. Steinar komt naar buiten en zegt direct dat het een mooie vis is en begint met het klaarleggen van een touwtje en een grote gaf. Als het grote heilbot is dan probeer ik altijd een lus om zijn staart te krijgen zodat hij niet meer de diepte in kan gaan. Ze zijn namelijk beresterk en absoluut geen vissen om mee te spotten. Na ongeveer 15 minuten komt inderdaad de schim van een prachtige vis boven. Schitterend getekend weer en zeker twee zo groot als de vis van gisteren. Met drie man tillen we de vis binnenboord en de pilottrip is dan al geslaagd. Volgens Steinar zijn het eerst de mannetjes heilbotten die naar ondiep water komen en daarna komen de grote vrouwtjes, Het is dus een fabeltje dat je altijd op diep water moet zijn om grote vis te vangen. Markus zegt dat hij nog nooit zo vroeg in het jaar een helbot heeft gevangen. We driften heel langzaam naar dieper water en er komen dan ook direct gullen aan dek.
Ook komt er bij het pilkeren een prachtige schol aan boord. Volgens Steinar is het hier ook een eldorado voor platvis aleen de noren vissen er nooit op omdat de afmeting hun niet aanstaat. Voor hun is het slechts bijvangst. Voor mij persoonlijk is het zien en het vangen van een schol van ruim zestig centimeter nog steeds een ervaring van jewelste en in een woord "kicken" je ziet aan alles dat de mensen wat bertreft vissen hier erg verwend zijn. Niemand vist hiet op gul voor de sport. Er zitten er hier zoveel dat je dat niet doet voor de sport. Hoogstens om lekker vis te eten.
Steinar is net als ik gek op vis en wil de gul houden voor het avondeten. Het is een kerel naar mijn hart omdat hij ook gek op vis en vissen is. Je wordt volgens Steinar geboren als visserman en daar kon hij best eens gelijk in hebben. Na weer een uurtje te hebben gevist slaat de hengel van markus krom en komt er na tien minuten ook een heilbot boven. Net achter zijn kop vals gehaakt. Waarschijnlijk wilde hij de pilker pakken maar werd hij gehaakt door de dreg. Een mooie vis van rond de 90 centimeter.Alleen “Ik zei de gek” is nog zonder heilbot en het feest zou compleet zijn als dit ook nog kon gebeuren. Ik blijf met dat 100 gram pilkertje vissen met een ultra licht rood /wit LUXXUS pilkerhengeltje. Geert vindt de kleur oerlelijk maar dat zal me worst zijn. Ik heb mezelf als doel gesteld dat ik nu een keer een heilbot wil vangen op een licht hengeltje. Aan boord heb ik een discussie met vriend Geert over voorzienigheid waar ik dus heilig in geloof. Uiteindelijk gebeurt dus wat ik hoop en na de zoveelste gul krijg ik de kemerkende duikende en pompende tikken op mijn hengel. Ik vis met 17/00 mm en heb lol voor tien. Het is geen buffel maar ook dat maakt nu niet uit. Iedereen heeft zijn mission ook vandaag zien slagen. Nog geen half uur later zegt geert weer een aanbeet te hebben en inderdaad komt er weer een mooie heilbot aan het oppervlak. Vier heilbotten in deze periode op één dag is echt een unicum en ook Markus en Steinar beamen dat. Zou het dan toch voorzieningheid zijn? Steinar kijkt tevreden en is echt blij. We gaan naar huis met een topgevoel. We hebben met wind, regen, hagel en sneeuw staan te vissen en uiteindelijk ook nog eens stralende zon....Het weer is hier echt onvoorspelbaar.
We zien tijdens de teugreis veel zee arenden en als er eentje boven de boot hangt pak ik een redelijk grote koolvis en gooi die in het water. We zien direct aan zijn gedragingen dat hij de vis heeft opgemerkt en ik roep dat hij de vis gaat grijpen.
Als een gevechtsstraaljager komt hij naar beneden en alle vijf zijn getuige wat je eigenlijk alleen maar op Discovery ziet. De enorm grote vogel grijpt met zijn enorme klauwen de vis en verdwijnt ermee in de lucht. Gewoon “kicken” ook dat is Noorwegen in de ruimste zin van het woord Als we terugkomen is iedereen in een topstemming en zitten we beide weer aan mosselen, lekkerbek, heilbotwangen en kabeljauwwangen.
DINSDAG: Alweer de laatste dag. Het was een trip van drie dagen vissen en ik kan u verzekeren dat het bijna pijn deed om dat te moeten aanvaarden, wat een stek is dit. Bij ieder weer is hier te vissen. De wind staat nu schuin in de Fjord en we kunnen gewoon niet naar de heilbotstek. De koppen staan erop en we besluiten om in de baai op zeewolf te proberen. De mensen uit Lithouwen hadden er de afgelopen dagen al 18 weten te vangen. We proberen op zeker tien plekken maar alleen gul en schelvis is onze buit. We besluiten om de dag uit te vissen op misschien vijf minuten varen. We zien ons huisje vanaf deze stek heel duidelijk liggen dus u kunt wel nagaan hoe dichtbij dat is. Markus had ons een stek verteld vlak voor de deur. Hier ligt een immense onderwater berg die van 12 meter afloopt naar 60 meter en daar was het goed gulvissen. Als richtpunt zagen we op de over een geel huis en daar voeren we steeds op aan. Ik wilde weer met het lichte hengeltje vissen en samen met Geert weten we daar meer dan honderd gullen van 5 tot 10 kilo te vangen. Er worden een paar heel grote vissen verspeeld omdat de dreg niet goed vast zit. Er klinken een paar vrouwelijke geslachtsdelen door de serene stilte en dan is het weer doorvissen. De meeste vis vang ik weer met dat honderd gram zware pilkertje en als het wat harder gaat stromen gaan we over tot maximaal driehonderd gram. Om ons heen kolk het van de “NYSE” spreek uit nuuse wat bruinvis in het Noors betekent. Overal horen we geblaas en zien we de dieren pijlsnel door het water schieten. Hier wordt duidelijk gejaagd. Het hele scherm van de dipetemeter is zwart van de vis en al wordt duidelijk wat er aan de hand is. Miljoenen blieken zijn in de fjord gezwommen en daar azen de bruinvissen en de gullen op. Als de gullen bovenkomen spugen ze echt tientallen blieken uit die kakelvers zijn. Geert probeert het nog met bliek op de grond maar helaas. Wat echt een aanrader is om mee te nemen is een goede driftzak of driftanker. Ikzelf heb er eentje van ProfiBlinker en die voldeed prima. Dit heeft zoveel meer vis opgeleverd omdat je drift veel langzamer gaat en je daardoor met veel lichtere pilkertjes kunt gaan vissen. Hierdoor kun je weer veel dunnere lijnen gebruiken en dus scherper vissen en dus weer veel meer vis. De meeste weten wel van mij dat ik gek ben op vis en dat ik bijna drie keer per week vis eet en het doet dan ook heel erg pijn dat we alle vis moeten teruggooien. We hebben uitgerekend dat we samen meer dan honderd gullen die dag hebben gevangen en dus ook een paar honderd kilo filet weer terug zien zwemmen naar hun element in de diepte.. We nemen er maar een paar mee om weer als avondmaal te dienen. Bij terugkomst zijn we er beide stil van. Wat een visserij in die paar dagen. Er zijn inmiddels een paar nieuwe groepen aangekomen en die delen mee in het grote bord met gebakken kibbeling. Ze willen allemaal de stekken weten en dat is eigenlijk altijd zo. Het scheelt gewoon een hele tijd zoeken als je van de vissers ter plekke de stekken doorkrijgt. We gaan aftuigen en inpakken en moeten weer denken aan Nederland, helaas maar waar. 
Ik geef vriend Andreas een lekkere pot met Zaanse mosterd en een grote kaas en Marcus maken we blij met een onvervalste fles met Ketel Jenever. Kijk eens op de website van www.Lauklines.no en neem gerust contact op. Als u direct boekt zal het allicht veel goedkoper zijn. Van alle stekken die ik mijn leven in Noorwegen heb bezocht staat deze zeker in de top drie. Andreas en Markus…..onwijs bedankt namens ons beide…
”We will be back”
Pim Pos
