EEN KERSTGESCHENK IN DE LENTE OP HET "RUIME SOP"
Van een flesje wijn meer of minder lig ik met kerst niet wakker, maar wel van
een wrakkentocht op vriend gul.
Weer eens wat anders en absoluut tien keer zo gezellig. HENGELSPORT ging naar
zee met haar relaties.
WEERGODEN MINDER MILD GESTEMD
Om weer eens wat anders te doen dan de gebruikelijke fles wijn en de doos
pralines wilde HENGELSPORT met de relaties en medeschrijvers eens een leuke dag
naar zee. Je wilt op originele wijze mensen bedanken voor een goede
samenwerking in de afgelopen tijd en we delen allemaal ook nog eens dezelfde
interesse. Alles zit mee maar het weer is steeds de spelbreker en dan houdt
alles gewoon op. Hebben we het niet verdiend?
ER IS TOCH NOG GERECHTIGHEID
Na een aantal keren te zijn uitgesteld (december was de planning) konden we
eindelijk weg .
We kozen voor Den Helder omdat we een leuke uitnodiging hadden gekregen van
Rutgert Oosterhuis, schipper van het SOP. Het was zaterdagavond nog Noord 6,
volgens vriend Rene Sehr die in de verkeerstoren van IJmuiden werkt. Gelukkig
zou de wind in de nacht gaan liggen.......het ging dus door.
Peter Dohmen, Peter Luinge, Peter Kuntz, Kees Kuntz, Rene Sehr, Erik Schipper,
Ruth Pos en Pim Pos kortom de hele kliek stond de volgende morgen gepikt en
gedreven aan de wal in Den helder om te gaan "gullen".
DE ZEE ALS EEN LAKEN
Met een snelheid van tegen de veertig kilometer scheren we over de zee om
zoveel mogelijk mijlen af te leggen. Volgens de schipper zit echt alles mee. Er
zijn lekkere broodjes mee, topweertje, een spiegelgladde zee, en door het
slechte weer van de afgelopen dagen is er weinig gevist op de wrakken. Het
eerste wrakje op een dikke twintig mijl levert te weinig op en we gaan dan ook
snel verder. Het tweede wrak geeft een beter resultaat. Al binnen een tiental
seconden hang ik in mijn hengel doordat ik er echt een buffel op heb zitten.
Wat ik echt zelden gehad heb gebeurt nu net vandaag. Na een twintigtal seconden
met een bonkende hengel in mijn handen te hebben gestaan en de gul echt niet te
liften is weet hij toch nog te ontkomen. Mijn gezicht spreekt boekdelen en de
mannen hebben lol. Het beste vermaak is toch leedvermaak. "Was het geen bolk
vraagt peter Dohmen lachend".
Iedereen begint variaties op deze grap te maken en het monster wordt
belachelijk gemaakt. Het hoort erbij denk ik maar.
GUL IN OVERVLOED
Er zit bijna geen stroom in het water daardor is het dus vrijwel onmogelijk om
te ankeren want het lichte briesje zorgt ervoor dat we steeds langzaam van het
wrak af driften. De gullen komen nog steeds binnen en we zijn verbaasd over het
mooie formaat. Vissen tussen de 60 en de 85 cm. Op het kunstaas en vooral op
de pilkers wordt grovere vis gevangen dan met pieren. Erik heeft, vissend met
pieren, welliswaar de meeste vis maar vangt inderdaad iets kleiner dan
de "pilkermannen". De sfeer is echt perfect en het kerstgeschenk is meer dan
geslaagd. Iedereen is echt een dagje uit. Op een bepaald moment staat Rene Sehr
zelfs in zijn t-shirt op half water met zijn vertrouwde zeebaarsaasje pollakken
te vangen. Een heel leuk gezicht en absoluut een schitterende sportvis. Rutgert
is breedlachend, zijn dag is ook weer geslaagd.
DIGITALE TIJDPERK
Continu is er het bliepend geluid van camera's te horen want deze dag zijn ze
rijkelijk vertegenwoordigd. Rutgert heeft ook een digitale camera aan boord en
stuurt mooie actiefoto's van zijn klanten naar hun e-mail adres zodat er altijd
een "stille getuige" is in de vorm van beeldmateriaal. Prachtige close-ups
worden er gemaakt van gullen en mooie pollakken.
RUTH UIT DE BUS
Hij was wat blij dat hij weer in de frisse lucht zat en niet meer in die
benauwde bus om zijn geliefde spelletje weer te spelen. Wat een gelegenheid om
de schade in te halen. Ondanks zijn ietwat verroeste haken en zijn onduidelijke
rubberen creaturen waarmee hij viste (gekocht op koninginnedag ), wist hij
lange tijd met de grootste gul te pronken. Kees wist hem in de slotminuten
echter nog te overtreffen. Ik had op dat moment het nakijken.
AFHANKELIJK VAN HET TIJ
Eigenwijs als ik ben bleef ik met de pilker vissen. Op een gegeven moment was
het voor iedereen duidelijk dat de gullen liever een worm hadden dan lood. Met
de wormen ging het weer als een speer. Iedereen die wilde vangen ging uiteraard
op het aas over. Met een beetje stroom was het pilkeren absoluut lonend met
vooral mooie grote gullen. Toen echter de stroom wegviel was het aas de beste
keus.
Iedereen ging van boord met het gevoel...."Dit was werkelijk een topdag". Het
weer, de vangst, de ploeg kortom dit moeten we vaker doen. Hoe een kleine
boot "GROOTS" kan zijn.
| 
